Rola polimorfizmów genu receptora glukagonopodobnego peptydu 1 (GLP-1R) w cukrzycy typu 2

INTRODUCTION. The aim of the study was to search for the association between Gly168Ser and Leu260Phe amino acid variants of the glucagon-like peptide 1 receptor gene and type 2 diabetes in a Polish population. METHODS. 462 patients with type 2 diabetes and 428 healthy volunteers were genotyped by restriction fragments length polymorphism method after amplification of examined genome fragment by polymerase chain reaction technique. The digestion products were separated and visualized by electrophoresis on agarose gel containing ethidium bromide. Statistical analysis involved chi-square test for genotype-phenotype association and logistic regression for association of phenotype with haplotypes. RESULTS. Ser/Ser homozygotes frequency in diabetic patients group was significantly higher than in control group (15.7% vs. 9.8%, p = 0,03). Odds ratio of having type 2 diabetes in Ser/Ser carriers group versus other genotype carriers showed almost two fold risk increase associated with this genotype. Polymorphism in 260 amino acid position and haplotypes of the analyzed polymorphisms were not associated with type 2 diabetes. CONCLUSIONS. The results of the study suggest that polymorphism Gly168Ser may be potentially a risk factor of the type 2 diabetes in Polish population. This observation should be evaluated in other ethnic groups.

WSTĘP. Celem badania było poszukiwanie związku między polimorfizmami Gly168Ser i Leu260Phe genu receptora glukagonopodobnego peptydu-1 z cukrzycą typu 2 w populacji polskiej. MATERIAŁ I METODY. Analizowano materiał genetyczny 462 chorych na cukrzycę typu 2 i 428 zdrowych ochotników. Genotypowanie polimorfizmów wykonywano, namnażając odpowiednie fragmenty DNA za pomocą reakcji łańcuchowej polimerazy, tnąc namnożone fragmenty enzymami restrykcyjnymi i uwidaczniając produkty cięcia na żelu agarozowym z dodatkiem bromku etydyny. Analiza statystyczna obejmowała test c2 dla zbadania zależności genotypów z chorobą i regresję logistyczną dla zbadania zależności haplotypów z chorobą. WYNIKI. Częstość homozygot Ser/Ser była znamiennie wyższa w grupie chorych na cukrzycę (15,7%) niż w grupie kontrolnej (9,8%), p = 0,03. Iloraz szans rozwoju cukrzycy u tych pacjentów wskazywał na niemal 2-krotnie wyższe ryzyko niż u pacjentów niebędących homozygotami Ser/Ser. Polimorfizm w pozycji 260 oraz haplotypy utworzone przez dwa badane polimorfizmy nie były związane z występowaniem cukrzycy typu 2. WNIOSKI. Wyniki badania sugerują, że polimorfizm Gly168Ser jest potencjalnym czynnikiem ryzyka cukrzycy typu 2 w populacji polskiej. Obserwacja ta wymaga potwierdzenia w innych grupach etnicznych.