Tytuł niniejszej pracy to: Zaimek osobowy w języku perskim. Praca ta traktuje o zaimku osobowym w języku perskim jednocześnie przybliża podstawowe zagadnienia językoznawcze jak definicje zaimka w ogóle oraz funkcje zaimka w języku. Ów dysertacja w kolejności opisuje przykłady zaimka osobowego w konkretnych językach, zarówno tych, z rodziny języków indo-europejskich jak i innych grup językowych. Następnie praca przybliża czytelnikowi historię języka perskiego, typologię języków irańskich oraz gramatykę historyczną perskiego. Główną i zarazem najistotniejszą częścią pracy są rozdziały 4-5-6, w których zawarte zostały przykłady zaimka osobowego, w różnych częściach zdania, z rozmaitych źródeł literackich jak: poezja, epika, czasopismo, piosenka. W ostatnim rozdziale znajdują się informacje dotyczące zaimka osobowego w pozostałych językach staroirańskich: medyjskim, scytyjskim, starosogdyjskim, staroperskim, awestyjskim; średnioirańskich: partyjskim, sogdyjskim, chorezmijskim, chotań-skim, chotano-sakijskim; nowoirańskich: kurmandżi, sorani, paszto. Ze względu na języko-znawczy charakter pracy, część informacji została umieszczona w tabelach. Celem pracy jest przyjrzenie się zmianom jakie zaszły wewnątrz języka perskiego, których rezultatem jest taki a nie inny perski zaimek osobowy oraz zaobserwowanie charakteru zaimka osobowego w innych językach irańskich, bliskich perskiemu. Wszystkie informacje w tej pracy opierają się na wcze-śniejszych pracach, opracowaniach i gramatykach specjalistów z dziedziny językoznawstwa i orientalistyki, którzy zostali wymienieni w podrozdziale 1.2.
The title of the following work is: Personal Pronoun in The Persian Language. The work deals with the personal pronoun in Persian and at the same time introduces the basic lin-guistic issues such as the definitions of the pronoun in general and the functions of the pronoun within the language. This dissertation in sequence describes examples of the personal pronoun in specific languages, both those from the Indo-European language family as well as the other language groups. Then the work introduces the reader to the history of the Persian language, the typology of Iranian languages and the historical grammar of Persian. The main and most signif-icant part of the work are chapters 4-5-6, in which there are examples of the personal pronoun, in various parts of the sentence, from variety of literary sources such as: poetry, epic, magazine, song. The last chapter contains information on the personal pronoun in other Old Iranian lan-guages: Median, Scythian, Old Sogdian, Old Persian, and Avestan; Middle-Iranian: Parthian, Sogdian, Chorasmian, Khotanese; New Iranian: Kurmanji, Sorani, Pashto. Due to the linguistic nature of the work, some information has been included in tables. The aim of the study is to look at the changes that took place within the Persian language, which resulted in the Persian personal pronoun of today, and to observe the character of the personal pronoun in other Iranian languages, close to Persian. All information and data in this work is based on earlier works, studies, and grammars by specialists in the field of linguistics and oriental studies, who are listed in subsection 1.2.
