„Prokrastynacja a perfekcjonizm u osób dorosłych”

Irrational postponing and the desire to achieve perfection are very common in modern times. Procrastination and perfectionism have certain characteristics, such as irrational beliefs and excessive fear of failure. These two aspects are an extremely fascinating research area worth exploring, especially due to the small amount of Polish research on this subject, the noticeable inaccuracies between the results of some of them and the multitude of existing definitions. The aim of this study was to determine the relationship between procrastination and its dimensions (organisation of time and regularity of work, willpower, awareness of procrastination, procrastination as a permanent feature, non-punctuality) and adaptive and maladaptive perfectionism. Additionally, variables such as age, sex, place of residence, education and professional activity were also controlled. The study was conducted on a group of 382 Polish-speaking adults aged 18 to 71 years (M = 25.60, SD = 6.59). The research was conducted using: Polski Kwestionariusz Perfekcjonizmu Adaptacyjnego i Dezadaptacyjnego (KPAD) by Katarzyna Szczucka and Kwestionariusz Zwlekania (KZ) by Iga Jaworska-Gruszczyńska . The results of my research indicate that the level of maladaptive perfectionism significantly correlates with the procrastination tendency in all dimensions of this phenomenon, except for non-punctuality. However, a negative correlation was obtained between adaptive perfectionism and procrastination in all its dimensions. It has also been proven that 14% of maladaptive perfectionism is responsible for the tendency to procrastinate. Additionally, it has been shown that there is a difference in procrastination tendency between adaptive and maladaptive perfectionists.

Irracjonalne odkładanie spraw na później oraz chęć osiągnięcia doskonałości są w czasach współczesnych bardzo powszechne. Prokrastynacja i perfekcjonizm mają pewne cechy wspólne, takie jak irracjonalne przekonania i nadmierny strach przed porażką. Te dwa badane zjawiska są wyjątkowo ciekawym obszarem wartym zgłębienia, szczególnie ze względu na niewielką ilość polskich badań o tej tematyce i na istniejące nieścisłości między wynikami niektórych z nich oraz na mnogość istniejących definicji. Celem niniejszej pracy było określenie zależności między prokrastynacją i jej wymiarami (organizacją czasu i systematyczności pracy, siłą woli, świadomością prokrastynacji, zwlekaniem ujmowanym jako stała cecha, niepunktualnością) a perfekcjonizmem adaptacyjnym i dezadaptacyjnym. Dodatkowo kontrolowano także takie zmienne jak wiek, płeć, miejsce zamieszkania, wykształcenie oraz aktywność zawodową. Badanie przeprowadzono na grupie 382 dorosłych, polskojęzycznych osób w wieku od 18 do 71 lat (M=25,60, SD=6,59). Wykorzystano: Polski Kwestionariusz Perfekcjonizmu Adaptacyjnego i Dezadaptacyjnego (KPAD) autorstwa Katarzyny Szczuckiej oraz Kwestionariusz Zwlekania (KZ) autorstwa Igi Jaworskiej-Gruszczyńskiej. Wyniki badań własnych wskazują, że poziom perfekcjonizmu dezadaptacyjnego istotnie koreluje ze skłonnością do prokrastynowania we wszystkich wymiarach tego zjawiska oprócz niepunktualności. Natomiast ujemną korelację odnotowano między perfekcjonizmem adaptacyjnym a zwlekaniem we wszystkich jego wymiarach. Dowiedziono również, że perfekcjonizm dezadaptacyjny w 14% odpowiada za skłonność do prokrastynowania. Dodatkowo wykazano, że istnieje różnica w tendencji do prokrastynowania między osobami przejawiającymi perfekcjonizm adaptacyjny a dezadaptacyjny.