Psychedelics - atrocity or aid for science and society? Selected psychobiographical threads from the life of Albert Hofmann

Psychedelics are a group of substances, many of them naturally occuring in plants and mushrooms, that alter perception and emotions in a very specific way. They have been used for centuries by various indigenous cultures from around the world who revered them as sacred beings capable of connecting humans with the divine and healing the spirit. Until the twentieth century, their potential had not been widely recognized by authorities of the Western culture and science. In 1943 a Swiss chemist, Albert Hofmann, conducted a self-experiment in which he ingested 250 micrograms of LSD - a compound that he had created during his research on ergot alkaloids. The dosage occured to be very high and produced extremely intensive psychedelic effects. This event had a profound impact on Hofmann’s life, career and worldview, but also greatly influenced modern science and culture by introducing the topic of visionary experiences and altered states of consciousness to specialists from many fields i.e. archeology, art history, philosophy, psychiatry, psychology, and religious studies. LSD has been classified as a classical psychedelic, along with psilocybin, mescaline and DMT. The above substances are illegal to possess in most countries due to international legislations from the 1960s and 1970s. Nevertheless, the interest in psychedelics persisted in many forms and present scientific research shows the potential of psychedelics in treatment of depression, anxiety, addictions and other disorders. This thesis reflects on the current status of psychedelics in psychology and investigates the life of Albert Hofmann using psychobiographical methods in order to explain how his personal life, career and worldview were affected by his mystical experiences and his scientific research on psychedelics.

Psychodeliki, z których wiele występuje naturalnie, są grupą substancji, które w specyficzny sposób zmieniają percepcję i emocje. Były stosowane od wieków przez rozmaite kultury pierwotne z różnych części świata, które to kultury czciły je jako święte istoty pomagające ludziom połączyć się z boskim wymiarem egzystencji i uzdrawiać duchowo. Aż do XX wieku potencjał tych substancji nie był powszechnie znany Zachodniej kulturze i nauce. W 1943 roku szwajcarski chemik Albert Hofmann przeprowadził autoeksperyment, podczas którego przyjął dawkę 250 mikrogramów LSD – substancji, którą zsyntetyzował podczas swych badań nad alkaloidami sporyszu. Dawka okazała się być bardzo wysoka i wywołała silne psychodeliczne efekty. To wydarzenie miało istotny wpływ na życie, karierę i światopogląd Alberta Hofmanna, a także na współczesną naukę i kulturę – wprowadzając temat odmiennych stanów świadomości do świadomości wielu dziedzin takich jak m.in. archeologia, historia sztuki, filozofia, psychologia, psychiatria i religioznawstwo.LSD zostało zaklasyfikowane jako klasyczny psychodelik – obok psylocybiny, meskaliny i DMT. Powyżej wymienione substancje są nielegalne w większości państw w związku z ustawodawstwem przyjętym powszechnie w latach 60. i 70. XX w. Zainteresowanie psychodelikami jednak przetrwało, zaś teraźniejsze badania naukowe wskazują na ich potencjał w leczeniu m.in. depresji, zaburzeń lękowych, uzależnień oraz innych dolegliwości.Niniejsza praca omawia obecny status psychodelików z perspektywy psychologii i, za pomocą metod psychobiograficznych, wykorzystując koncepcję rozwoju psychospołecznego Erika Eriksona oraz teorię psychologii transpersonalnej, bada życie Alberta Hofmanna i próbuje wyjaśnić jak jego życie osobiste, kariera i poglądy zostały zmienione przez doświadczenia mistyczne i profesjonalne badania psychodelików.