Język twórczości Borivoja Radakovicia na podstawie opowiadań Voajerka i Dobro došli u plavi pakao.

The main aim of this thesis is the analisys of language of Borivoj Radaković's literary works based on two short stories Voajerka and Dobro došli u plavi pakao. The theoretical part of the thesis contains three chapters. The first one describes classification of varieties of language in Polish and Croatian linguistics. Next chapter describes problem of stylization in literature, particularly stylization of dialect. The last one characterizes Kajkavian dialect and his two varieties used in Zagreb – Zagrebian Kajkavian and Zagrebian Shtokavian, which vary in amount of typical Kajkavian characteristics.The analytical part of the thesis contains two chapters. In the first chapter short stories Voajerka and Dobro došli u plavi pakao were analysed for the presence of Kajkavian characteristics. Characteristic features were found within the vowel and consonant systems, morphology, syntax and lexis. The second one contains analysis of stylization in colloquial language. In both short stories were found: characteristics with the emotive function, characteristics of principal of least effort in language, and typical features such as elliptical sentences, free word order and lexical forms typical for the language variety called šatrovački govor.

Celem niniejszej pracy licencjackiej jest analiza utworów Voajerka i Dobro došli u plavi pakao chorwackiego pisarza Borivoja Radakovicia, pod kątem stylizacji na dialekt kajkawski oraz stylizacji na język potoczny. Część teoretyczna pracy dzieli się na trzy rozdziały. Pierwszy z nich poświęcony jest zagadnieniu stratyfikacji języka ogólnego na gruncie polskim i chorwackim. Problem ten zdecydowanie częściej był poruszany przez językoznawców polskich, przez co w niniejszej pracy znajduje się więcej przykładów klasyfikacji i typologii sporządzonych na gruncie polskim. Kolejny rozdział porusza problem stylizacji w tekstach literackich, z wyróżnieniem dialektyzacji, natomiast w ostatnim ogólnie scharakteryzowany został dialekt kajkawski, z wyróżnieniem jego odmian funkcjonujących na terenie Zagrzebia – zagrzebskiej sztokawszczyzny oraz zagrzebskiej kajkawszczyzny, różniących się między sobą natężeniem cech typowo kajkawskich oraz tych przejętych z dialektu sztokawskiego, będącego podstawą ogólnego języka chorwackiego. Część analityczna pracy podzielona została na dwa rozdziały. W pierwszym z nich utwory Voajerka i Dobro došli u plavi pakao zanalizowane zostały pod kątem cech kajkawskich. Wyróżnione zostały cechy charakterystyczne dla dialektu kajkawskiego widoczne w obrębie systemu samogłoskowego, spółgłoskowego, morfologii, składni oraz leksyki. Drugi rozdział części analitycznej poświęcony jest analizie pod kątem stylizacji na język potoczny. Wyróżnione w nim zostały cechy mające funkcję ekspresywną, cechy świadczące o ekonomii językowej, oraz zjawiska charakterystyczne dla języka potocznego takie jak zdania eliptyczne, swobodny szyk zdania czy formy leksykalne charakterystyczne dla odmiany języka chorwackiego określanego jako šatrovački govor.