Autofikcja, autopatografia, syllepsis. Konstelacje podmiotowości we Wspólnym pokoju i Życie w dżungli Zbigniewa Uniłowskiego

Niniejsza praca licencjacka stanowi próbę ujęcia podmiotowości w prozie Zbigniewa Uniłowskiego. Przedmiotem analizy są dwa teksty pisarza – Wspólny pokój i Żyto w dżungli. W pierwszym rozdziale poświęconym Wspólnemu pokojowi aplikowane pojęcia autofikcji i autopatografii służą do pisania o relacji autora narratora i bohatera oraz ich relacji ze śmiercią. W ten sposób ujawniony zostaje dynamiczny charakter konstytuowania się podmiotowości w tym tekście. Drugi rozdział poświęcony Żytu w dżungli wykorzystuje figurę syllepsy do pokazania relacji autora-reportażysty i głównego bohatera opisu – Grzeszczeszyna. Pozwala to następnie pisać o tym w jaki sposób autor przełamuje konwencjonalny sposób pisania o egzotycznych podróżach. W zakończeniu proponowane są dalsze perspektywy badawcze związane z twórczością Zbigniewa Uniłowskiego.

This bachelor’s thesis is an attempt at describing subjectivity in Zbigniew Uniłowski’s prose. The object of the analysis are two of his texts – The Common Room and The Rye in the Jungle. In the first chapter, the concepts of autofiction and autopathography are used to write about the relation between the author, narrator and the protagonist of The Common Room and their relation with death. This way a dynamic nature of establishing subjectivity in the text is shown. The second chapter uses syllepsis to show the relation of the nonfiction writer and his main character – Grzeszczeszyn. Use of syllepsis as a figure of subjectivity allows than to write about how the author manages to break conventional ways of writing about exotic journeys. Further possibilities of research related to Zbigniew Uniłowski’s work are proposed in the conclusion of the thesis.