Wstęp: Codzienna praca pielęgniarek zatrudnionych w oddziale leczenia oparzeń wiąże się z traumatycznymi widokami rozległych ran, podejmowaniem decyzji i działań, mogących zaważyć na jego zdrowiu i życiu. Pełnienie obowiązków pielęgniarskich jest zadaniem obciążającym zarówno sferę fizyczną, jak i psychiczną personelu. Z tego względu wymagane jest stałe monitorowanie stanu psychicznego pracowników medycznych oraz podejmowanie środków mających zapobiec negatywnym następstwom wykonywanej pracy.Cel: Praca miała na celu analizę wpływu organizacji czasowej miejsca pracy na występowanie negatywnych konsekwencji z obszaru zdrowia psychicznego wśród kadry pielęgniarskiejzatrudnionej w oddziałach oparzeń.Materiały i metody: Zebrano i przeanalizowano dane pochodzące od 114 pielęgniarek.Wykorzystano autorski kwestionariusz ankiety demograficznej i wystandaryzowane narzędzia: Skalę Depresji, lęku oraz stresu (DASS 42), polskie adaptacje kwestionariuszy wypalenia zawodowego: Oldenburg Burnout Inventory (OLBI), Link Burnout Questionnaire (LBQ).Wyniki: W badanej grupie ogólny poziom wypalenia zawodowego wyniósł 41,60 pkt w skali OLBI oraz 82,8 pkt w kwestionariuszu LBQ. Wypalenie związane z wyczerpaniempsychofizycznym u większości osób było przeciętne (63,2%), brak zaangażowania określono jako wysoki (51,8%) i przeciętny (48,2%). Wypalenie wynikające z rozczarowania było przeciętne (65,8%), rzadziej wysokie (30,7%). Poczucie braku skuteczności było przeciętne (57,0%) i wysokie (37,7%). Ponadto, wykazano, że łagodne objawy depresji występowały u 11,4% kobiet, umiarkowane u 16,7%. Ciężkie objawy zgłaszało 10,5% kobiet, a bardzo ciężkie 9,6% pielęgniarek. Poziom lęku w normie występował u połowy pielęgniarek. Łagodne objawy lękowe występowały u 16,7% osób, umiarkowane w grupie 12,3% badanych, ciężkie wśród 5,3% badanych, a bardzo ciężkie 15,8% osób. Stres o łagodnym nasileniu rozpoznanou 9,6% badanych, umiarkowany stres odczuwało 22,8%, ciężki 8,8%, a bardzo ciężki 6,1%.Wnioski: Analiza danych uzyskanych w przebiegu badań w części potwierdziła zakładane zależności. Nie potwierdziła się hipoteza zakładająca liniowy związek pomiędzy poziomem wypalenia zawodowego a sposobem organizacji czasu pracy pielęgniarek w oddziałach oparzeń. Uzyskano dane wskazujące na zależność odwrotną. Natomiast zgodnie z założeniami, poziom wypalenia współwystępował z negatywnymi konsekwencjami z obszaru zdrowia psychicznego pielęgniarek. Potwierdzono przypuszczenie dotyczące współwystępowaniawypalenia zawodowego ze spadkiem zaangażowania w wykonywaną pracę.
Background: The daily work of nurses employed in a burn unit is related with traumatic views of extensive wounds, making decisions and actions that may affect the patients’ health and life. Performing nursing duties is a task that burdens both the physical and mental spheres of the staff. For this reason, it is required to constantly monitor the mental state of medical workers and to take measures to prevent negative consequences of their work. Aim: The aim of the study was to analyse the influence of time organization of the workplace on the occurrence of negative mental health consequences among the nursing staff employed in burn wards.Materials and methods: Data from 114 nurses were collected and analysed. The proprietary demographic questionnaire and standardized tools were used: the Depression, Anxiety and Stress Scale (DASS 42), Polish adaptations of occupational burnout questionnaires: Oldenburg Burnout Inventory (OLBI), Link Burnout Questionnaire (LBQ). Results: In the studied group, the general level of occupational burnout was 41.60 points on the OLBI scale and 82.8 points on the LBQ questionnaire. Burnout related to psychophysical exhaustion in most people was average (63.2%), the lack of commitment was assessed as high (51.8%) and average (48.2%). Disappointment burnout was average (65.8%), less often high (30.7%). The feeling of ineffectiveness was average (57.0%) and high (37.7%). Moreover, it was shown that mild depression symptoms occurred in 11.4% of women, moderate in 16.7%. Severe symptoms were reported by 10.5% of women and very severe symptoms by 9.6% of nurses. The anxiety level was normal in half of the nurses. Mild anxiety symptoms occurred in 16.7% of the respondents, moderate in the group of 12.3% of the respondents, severe in 5.3% of the respondents, and very severe in 15.8% of the respondents. Mild stress was diagnosed in 9.6% of respondents, moderate stress was experienced by 22.8%, severe by 8.8%, and very severe by 6.1%Conclusions: The analysis of the data obtained in the course of the research partially confirmed the assumed dependencies. The hypothesis assuming a linear relationship between the level of occupational burnout and the organization of nurses' working time in burn wards has not been confirmed. The data showed an inverse relationship. However, in line with the assumptions, the level of burnout coexisted with negative consequences in the area of mental health of nurses. The supposition concerning the coexistence of occupational burnout with a decrease in commitment to the performed work was confirmed.
