This paper addresses issues that relate to the crime of genocide. The reasoning has been conducted from an ontological and normative perspective, as well as the historical context. This approach allows us to look at the issue from a broader perspective, which is particularly important in the case of this specific crime that has dominated humanity territorially and historically. Genocide, which is certainly to be regretted, has taken place since the beginning of history, despite the fact that it did not exist in the normative sense; humanity in every historical period and at every latitude fulfilled all the statutory features of the crime of genocide, which were regulated under the applicable criminal law. The aim of this paper is to present the position that the legal protection of groups that are under the insurance of the conventional norms and national legal orders penalizing the crimes of genocide is highly ineffective, and the effects of such translate directly into human life and health. At the time of declaring the subject of this master's thesis, no one expected that in five months, several hundred kilometers east of the Jagiellonian University, crimes of genocide against the Ukrainian nation would be committed every day with the passive attitude of international organizations, which by definition are to guarantee peace and security on earth. Can these events be qualified as another failure of the United Nations and the norms of international criminal law? As part of this work, the circumstances that may be the answer to this question will be indicated. Considering the above, in the face of the challenges facing the international community in the area of security and peace guarantees, the course of action should be definitely changed in order to prevent the crimes of genocide in the future. Moreover, an important factor that directly concerns the commission of the crime of genocide is the passive attitude of all those who remained indifferent to the rights of national, ethnic, racial, and religious minorities. Following Marian Turski, who said that „Auschwitz did not fall from Haven” , every crime of genocide has its beginning somewhere. Most often this beginning is grounded in discrimination, which grows stronger with the general consent of the majority.
Niniejsza praca porusza kwestie, które odnoszą się do zbrodni ludobójstwa. Wywód został przeprowadzony z perspektywy ontologicznej, normatywnej oraz z uwzględnieniem kontekstu historycznego. Taki sposób ujęcia problematyki zbrodni ludobójstwa pozwala przyjrzeć się zagadnieniu z szerszej perspektywy, co jest szczególnie istotne w przypadku tej konkretnej zbrodni, która zdominowała ludzkość terytorialnie oraz historycznie. Ludobójstwo, nad czym z całą pewnością należy ubolewać, miało miejsce od zarania dziejów; pomimo iż nie występowało w rozumieniu normatywnym, to ludzkość w każdym okresie historycznym oraz pod każdą szerokością geograficzną wypełniała wszystkie znamiona ustawowe zbrodni ludobójstwa, które zostały uregulowane na gruncie obowiązującej ustawy karnej. Celem niniejszej pracy jest chęć przedstawienia stanowiska, że prawna ochrona grup, które zostały objęte protekcją na mocy norm konwencyjnych oraz krajowych porządków prawnych penalizujących zbrodnie ludobójstwa jest wysoce nieskuteczna, a skutki takiego stanu rzeczy przekładają się bezpośrednio na ludzkie życie i zdrowie. W momencie deklarowania tematu pracy magisterskiej, nikt nie przypuszczał, że za pięć miesięcy kilkaset kilometrów na wschód od siedziby Uniwersytetu Jagiellońskiego, każdego dnia będą popełniane zbrodnie ludobójstwa na narodzie ukraińskim przy biernej postawie międzynarodowych organów, które mają gwarantować pokój i bezpieczeństwo na ziemi. Czy te zdarzenia można kwalifikować jako kolejną porażkę Organizacji Narodów Zjednoczonych oraz norm międzynarodowego prawa karnego? W ramach niniejszej pracy zostaną wskazane okoliczności, które mogą stanowić odpowiedź na tak postawione pytanie. Biorąc pod uwagę powyższe, w obliczu stojących przed społecznością międzynarodową wyzwań w zakresie gwarancji bezpieczeństwa i pokoju, definitywnie należałoby zmienić kierunek działania, aby zapobiegać zbrodniom ludobójstwa w przyszłości. Ponadto istotną okolicznością, która bezpośrednio dotyczy popełnienia zbrodni ludobójstwa jest bierna postawa wszystkich tych, którzy pozostali obojętni wobec praw mniejszości narodowych, etnicznych, rasowych i religijnych. Idąc za Marianem Turskim, który stwierdził, że „Auschwitz nie spadło z nieba”, każda zbrodnia ludobójstwa ma gdzieś swój początek. Najczęściej początek ten przybiera formę dyskryminacji, która rośnie w siłę za ogólnym przyzwoleniem większości.
