Stosowanie środków przymusu bezpośredniego przez funkcjonariuszy policji w świetle przepisów prawa materialnego

Niniejsza rozprawa ma na celu przedstawienie i omówienie stosowania środków przymusu bezpośredniego przez funkcjonariuszy policji na gruncie Ustawy o Środkach Przymusu Bezpośredniego i Broni Palnej oraz Ustawy o Policji. Rozprawa została podzielona na III rozdziały, każdy z nich zawierający podrozdziały precyzujące poruszaną problematykę. Rozdział I zawiera omówienie instytucji przymusu bezpośredniego jako monopolu państwa oraz prawne i faktyczne przesłanki, które uprawniają policjanta do stosowania środka przymusu bezpośredniego. Kolejna część pracy przedstawia charakterystykę omawianych środków oraz prawnych uwarunkowań ich użycia. Ostatni rozdział stanowi omówienie procedury ponoszenia odpowiedzialności przez funkcjonariuszy policji oraz została podjęta próba analizy legalności użycia środków przymusu, wskazując jak ważne jest prawidłowe i proporcjonalne użycie środków przymusu przez przedstawicieli organów ścigania i wymiaru sprawiedliwości.

This dissertation aims to present and discuss the use of direct coercive measures by police officers under the Direct Coercive Measures and Firearms Act and the Police Act. The dissertation is divided into III chapters, each containing subsections detailing the issues addressed. Chapter I includes a discussion of the institution of direct coercion as a monopoly of the state, as well as the legal and factual prerequisites that entitle a police officer to use direct coercion. The next part of the work presents the characteristics of the measures in question and the legal conditions for their use. The last chapter is a discussion of the procedure for incurring liability by police officers, and an attempt has been made to analyze the legality of the use of coercive measures, pointing out the importance of the correct and proportional use of coercive measures by representatives of law enforcement agencies and the judiciary.