Autoetnografia w zarządzaniu

W artykule omówiono różne wymiary autoetnografii oraz przedstawiono jej dwie podstawowe formy – emocjonalną i analityczną. Koncentrując się na tej ostatniej, jako szerzej akceptowanej w zarządzaniu, omówiono jej najważniejsze cechy: pełne uczestnictwo badacza, refleksyjność analityczną, obecność Ja badacza w tekście, dialog z innymi informatorami niż Ja badacza (imperatyw etnograficzny), zaangażowanie w kwestie teoretyczne. W ramach podsumowania wskazano na aspekty związane z rozwojem i statusem autoetnografii jako metody badawczej, także w Polsce, w szczególności w zarządzaniu.