The poetics of nostalgia in late works of Jan Józef Szczepański

Autor szkicu zajmuje się genezą nostalgii w twórczości wybitnego prozaika Jana Józefa Szczepańskiego (1919-2003). Wynika ona zarówno z doświadczeń historycznych, jak i zasad moralnych, które autor Polskiej jesieni przejął w swoim życiu oraz bogatej twórczości od Josepha Conrada. Obrona conradowskiego etosu w autorytarnym ustroju Polski Ludowej stała się głównym zadaniem Szczepańskiego od debiutu aż do późnych lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku. Nostalgią najsilniej naznaczone zostały utwory: Mija dzień (1994), Jeszcze nie wszystko (1997), Rozłogi (1997), Obiady przy świecach (2003), które opublikował w ostatniej dekadzie swojego życia pełnego męstwa i wielorakich cierpień.

The author of the sketch examines the genesis of nostalgia in the works of an outstanding novelist Jan Józef Szczepański (1919-2003). It stems both from the historical experience and the moral principles taken by the author of Polish Autumn, in his life and rich output, from Joseph Conrad. The defense of the Conrad’s ethos in the authoritarian system of the People’s Republic of Poland had been Szczepański’s principal task since his debut until late 1990s. The nostalgia is strongest in the following works: Mija dzień [The Day Is Passing] (1994), Jeszcze nie wszystko [Not Everything Yet] (1997), Rozłogi (1997), Obiady przy świecach [Candlelight Dinners] (2003), published in the last decade of his life full of manhood and various suffering.