Anti-Italianism in Marguerite de Navarres "Heptameron" (1559)

"Heptameron" królowej Nawarry, będący hołdem dla "Dekameronu" Boccaccia, jest jednocześnie próbą rywalizacji z włoskim wzorem poprzez stworzenie jego rodzimego i oryginalnego odpowiednika. Dzieło to wpisuje się w wysiłki francuskich humanistów zmierzające do zdefiniowania własnej tożsamości w opozycji wobec kulturowej ekspansji sąsiada. Osiem nowel, których akcja rozgrywa się w Italii oraz następujące po nich debaty narratorów odzwierciedlają funkcjonowanie w kręgu francuskich elit stałego repertuaru upraszczających stereotypów dotyczących włoskich przywar, którymi mają być tchórzostwo, gadulstwo, chciwość, okrucieństwo (do kanibalizmu włącznie) oraz sodomia. Artykuł bada możliwe historyczne podstawy powstania tego rodzaju obiegowych sądów. Przywołuje także wciąż aktualną w XVI wieku teorię klimatów, przypisującą konkretnym nacjom określone cechy fizyczne i psychiczne zdeterminowane położeniem geograficznym.

The Queen of Navarre's "Heptameron", an homage to Boccaccio's "Decameron", is at the same time an attempt to rival the Italian model by creating a native and original counterpart. The work fits in with the French humanists’ efforts to define their own identity in opposition to the cultural expansion of their neighbour. The eight novellas set in Italy and the narrators’ debates that follow reflect the functioning within the French elite of a fixed repertoire of simplistic stereotypes of Italian vices: cowardice, verbosity, greed, cruelty (including cannibalism) and sodomy. The article explores the possible historical origins of such commonly held judgements. It also recalls the climate theory, still current in the 16th century, attributing specific physical and psychological traits determined by geographical location to specific nations.