Man and horse in Byrons poetry

W swoich dziełach poetyckich i epistolografii Byron wiele razy sięga po metaforykę jazdy konnej, a konie często pojawiają się w jego utworach. Celem artykułu jest analiza ukazania jazdy konnej oraz relacji pomiędzy koniem a człowiekiem w poematach takich jak Giaur, Mazeppa i Wędrówki Childe Harolda. Obrazowanie koni w twórczości poety może być odczytane metaforycznie jako odbicie jego rozwoju poetyckiego - od szalonego, kierowanego namiętnością galopu Giaura do harmonijnej więzi pomiędzy koniem a człowiekiem, której Mazeppa uczy się dzięki doświadczeniu swej dzikiej jazdy

In his poetry and in letters Byron occasionally writes of horses and uses the imagery of horse riding. This essay examines Byron’s representation of human-horse interactions and the ways in which the poet deploys the images of horse riding in The "Giaour", "Mazeppa", and "Childe Harold’s Pilgrimage". I would like to suggest that Byron’s representation of horses may be seen as figuratively reflective of his poetic development from the passion-spurred ride of the Giaour to the harmonious bond between horse and human that Mazeppa learns through his wild ride.