Le médiéval "Partonopeu de Blois" et l’orientalisme

Artykuł jest próbą zastosowania teorii orientalizmu do średniowiecznej anonimowej powieści francuskiej Partonopeu de Blois, tekstu niezwykle wówczas popularnego. Autorka artykułu analizuje zachowanie młodego rycerza z Zachodu po przybyciu do bizantyjskiego miasta opływającego w bogactwa, skrywającego cuda orientalnej techniki oraz zapewniającego dostatek niewidzialnym mieszkańcom. Kontakty Partonopeusa z wróżką i następczynią tronu Melior, a także wydarzenia, które zaprowadzą bohatera do władzy nad imperium, pozwalają na dokonanie kolejnych interpretacji. Na podstawie tych elementów wyłania się szczególna wizja relacji między Zachodem a bizantyjskim Wschodem, w której ten ostatni wydaje się poddawać obcemu zwierzchnictwu.

L’article est une tentative d’appliquer la théorie de l’orientalisme à Partonopeu de Blois, un roman anonyme médiéval français, particulièrement populaire au Moyen Age. L’auteure de l’article analyse le comportement d’un jeune chevalier occidental après son arrivée à Chef d’Oire, une ville byzantine opulente, dissimulant des merveilles de la technique orientale et procurant la prospérité à ses habitants invisibles. Les contacts de Partonopeu avec Mélior, une fée et l’héritière du trône, ainsi que les événements qui permettront au héros de devenir empereur, sont également interprétés. Tous ces éléments contribuent à créer une vision spécifique des relations entre l’Occident et l’Orient byzantin, dans laquelle ce dernier semble se soumettre à la suprématie étrangère.