Tytuł pozycji:
Buddhist pilgrimage sites in Sri Lanka
The paper discusses the spatial distribution of the religious cult sites in Sri Lanka against the backdrop of the of the country’s rich pattern of ethnic (mainly Sinhalese, Tamil and Moor) and religious groups (mainly Buddhist, Islamic and Christian). The main focus is on the pilgrimage sites of Buddhism – Sri Lanka’s dominant religion. The main sites and objects of cult are presented, such as temples and meditation places and massive monuments of Buddha, the holy tree of Bodhi and meditation places, as well as their significance to the pilgrims. Other religions are mentioned in the context of two of the sites that also draw pilgrims from other denominations. These are the holy peak of Sri Pada (Adam's Peak), which is a destination for Buddhist, Christian and Muslim pilgrims; and the town of Kataragama, that draws Hindu and Muslim followers, as well as Buddhists. The author also proposes a ranking of pilgrimage centres as destination for non-pilgrim tourists, especially international. Additionally, access by means of transport is dealt with.
Artykuł omawia rozkład w przestrzeni geograficznej najważniejszych ośrodków kultu religijnego znajdujących się na terytorium Sri Lanki, przedstawiając problem na tle dość zróżnicowanej mozaiki narodowościowej (gł. Syngalezi, Tamilowie, Maurowie) i wyznaniowej (gł. buddyzm, hinduizm, islam, chrześcijaństwo) ludności tego państwa. Szczególny nacisk autor kładzie na charakterystykę centrów pielgrzymkowych wyznania buddyjskiego, będącego dominującym wyznaniem na Sri Lance. Ukazuje w niej najważniejsze miejsca i obiekty sakralne stanowiące przedmiot kultu (m.in. świątynie i monumentalne posągi Buddy, święte drzewo Bodhi, miejsca medytacji), jak również ich znaczenie dla pielgrzymów. Zwraca uwagę na znaczenie ośrodków pielgrzymkowych wśród innych wyznań, co wynika z faktu, iż dwa z nich stanowią miejsce pielgrzymek wyznawców różnych religii. Dotyczy to świętej góry Sri Pada (Adam’s Peak) będącej punktem docelowym pielgrzymek buddystów, chrześcijan i muzułmanów, jak też miejscowości Kataragama, do której zmierzają pątnicy wyznania buddyjskiego i hinduskiego, jak i muzułmańskiego. Autor podejmuje też próbę określenia rangi centrów pielgrzymkowych jako ośrodków turystycznych, stanowiących też silny magnes dla turystów nie-pielgrzymów (szczególnie zagranicznych). Jednocześnie zwraca uwagę na ich dostępność komunikacyjną.