Zmiany właściwości fizycznych gleby w monokulturowej uprawie żyta jarego

Celem opracowania było określenie zmian wybranych właściwości fizycznych gleby w początkowym okresie wzrostu żyta jarego uprawianego w monokulturze. Doświadczenie polowe przeprowadzono w Rolniczej Stacji Doświadczalnej w Zawadach w latach 2003–2006 w układzie split-block-split-plot w czterech powtórzeniach. Przez trzy lata powtarzano uprawę żyta jarego. Czynnikami doświadczenia były: rodzaj międzyplonu ścierniskowego, zróżnicowana uprawa pożniwna i termin siewu. W monokulturowej uprawie żyta jarego wybrane właściwości fizyczne uległy znaczącym zmianom przy udziale wprowadzonej do gleby biomasy różnych międzyplonów ścierniskowych. Zmniejszyła się w warstwach gleby do 10 cm gęstość gleby suchej (średnio o 0,087 t·m-3) i zwięzłość poszczególnych warstw (średnio o 0,016 MPa), a zwiększył się zapas wody (średnio o 1,5 mm) i porowatość kapilarna (średnio o 2,7 p.p.), nie wpływając jednak istotnie na wielkość plonu ziarna. Korzystne parametry właściwości fizycznych gleby przy optymalnym terminie siewu zboża (zwiększenie porowatości kapilarnej o 4,3 p.p. i zapasu wody o 0,8 mm) przyczyniły się pośrednio w każdym roku badań do istotnej zwyżki plonu. Różne uprawki pożniwne oraz zmienne warunki pogodowe w latach prowadzenia badań istotnie zmodyfikowały wybrane właściwości fizyczne badanych poziomów gleby. Jednak to zmienne warunki pogodowe całego sezonu wegetacyjnego, szczególnie wysoka suma opadów w 2004 roku (254,3 mm) oraz dostatek wody w fazie największego na nią zapotrzebowania (maj i czerwiec 2004 r.), przyczyniły się do istotnej zwyżki plonu ziarna żyta jarego (średnio o 1,18 t·ha -1 w porównaniu do dwu pozostałych sezonów).

Rekord w opracowaniu