Habitat structure of temporary settlement areas of young Saker Falcon Falco cherrug females during movements in Europe

During 2008-2011, nine juvenile Saker Falcon Falco cherrug females were tagged with satellite transmitters in Slovakia. Satellite telemetry provided new insights into the juveniles' movements. In this study we present the use of temporary settlement areas (TSAs) during the movement of the tracked juveniles. We characterized natal areas (NAs, the first TSA in the life cycle of juvenile, restricted to the nest) and TSAs as areas where the distance between the all- night perches did not exceed ten kilometres and where a particular bird spent at least five consecutive days. In these areas 3 types of polygons were identified in relationship to the area of use — a home range (95% kernel polygons), a core area (50% kernel polygons) and an overall used area (100% minimum convex polygons). The overall used areas were highly variable and probably influenced by exploratory flights, when sakers fly out of their home ranges and come back at night. Habitat preference was then analysed in the TSAs for a better understand of juvenile habitat requirements. For habitat preference a CORINE raster image (version 13/2006) with a resolution of 100 x 100 m was used. In the TSAs 14 habitat categories were recorded, but for statistical analysis only 8 habitat categories were used. Conservation status of the NAs and TSAs was also described. Arable land represented the dominant habitat category in the TSAs (mean 67.64% for overall used areas, and 80.94% for core areas). A significant difference was found in the habitat structure of the overall used areas, the home ranges and the core areas. All of the tracked Saker Falcons preferred arable land, while avoiding two habitat categories — forests and scrub and/or herbaceous vegetation associations. The number of days spent in the TSAs (9-139 days, mean = 46.7 days) and in the NAs (36-134 days, mean = 62.3 days) varied by different individuals. Most of the NAs and TSAs are at least partially covered by protected areas, only four areas had no conservation status.

U wielu gatunków ptaków drapieżnych młode ptaki po wylocie z gniazda podczas dyspersji polęgowej i wędrówki na zimowiska pozostają przez krótszy lub dłuższy czas na obszarach, które użytkują tylko czasowo. Są to tzw. areały tymczasowe. Pełnią one ważną rolę z punktu widzenia ochrony poszczególnych gatunków. W latach 2008-2011 dziewięciu pisklętom z siedmiu gniazd rarogów gniazdujących na Słowacji zostały założone nadajniki satelitarne. Do badań wybrano wyłącznie samice, gdyż są większe od samców i masa nadajnika nie powinna wpływać na ich zachowanie. Opisano przemieszczenia ptaków uznając miejsca, w których ptaki pozostawały dłużej niż pięć kolejnych dni oraz w obrębie których odległość pomiędzy miejscami noclegowymi (lokalizacja osobnika o godzinie 18:00 lub 19:00 wg czasu GMT) nie przekraczała 10 km, za areały tymczasowe. Ponadto opisano areały natałne (pierwsze areały tymczasowe) obejmujące obszary położone najbliżej gniazda, z którego pochodziły ptaki. Dla wszystkich areałów tymczasowych wyznaczono trzy rodzaje powierzchni: powierzchnie penetrowane — obejmujące obszar wyznaczony na podstawie wszystkich lokalizacji danego ptaka, areał osobniczy (home range) — wyznaczony na podstawie 95% lokalizacji oraz centrum aktywności (core area) obejmujące 50% stwierdzeń. Dla wszystkich tych powierzchni zebrano dane siedliskowe na podstawie bazy Corine o rozdzielczości 100 x 100 m, wyróżniając 14 kategorii środowisk, z których 8 wykorzystano w analizach statystycznych. Opisano typ środowiska dla 9 areałów natalnych oraz 15 areałów tymczasowych sześciu ptaków (Fig. 1, Tab. 1). Młode samice w okresie dyspersji polęgowej wykazywały bardzo dużą mobilność (Fig. 2). Dominującą kategorię siedlisk w areałach tymczasowych stanowiły grunty orne (średnio 67.64% dla powierzchni penetrowanych i 80.94% dla centrów aktywności) (Fig. 3). Stwierdzono znaczące różnice w strukturze środowisk pomiędzy powierzchniami penetrowanymi, areałami osobniczymi oraz centrami aktywności (Fig. 3, 4, Tab. 2). Wszystkie samice preferowały grunty orne, unikając lasów oraz zarośli i terenów porośniętych roślinnością zielną. Liczba dni spędzonych w areałach tymczasowych (średnio 46.7 dni, zakres 9-139 dni) oraz w areałach natalnych (średnio 62.3, zakres 36-134 dni) była zmienna między osobnikami (Tab. 1). Większość stwierdzonych areałów tymczasowych rarogów jest objęta jakąś formą ochrony w poszczególnych krajach, tylko cztery opisywane obszary nie miał statusu ochronnego.