Cambio- and xylophagous insects infesting Scots pine (Pinus sylvestris L.) cut off tree-tops and branches left in the forest after thinnings and final cuttings

The investigations were carried out in selected Scots pine (Pinus sylvestris L.) stands in Gidle, Koszęcin, and Złoty Potok forest districts (Regional Directorate of State Forests in Katowice). The majority (89.2%) of analyzed 212 Scots pine tree-tops and branches, left in the forest after cuttings, were infested by cambio- and xylophagous insects (Curculionidae – 19 species, Cerambycidae – 4 species). The mean number of brood galleries in a single piece of the examined material was 64. The following insect species were characterized by the highest values of dominance, frequency, and dominance structure: Pityogenes bidentatus, Pogonocherus fasciculatus, Pissodes piniphilus, Pityogenes quadridens, Pityophthorus pityographus, and Magdalis frontalis. Three different insect communities and 63 associations of a definite dominance structure were distinguished. Also preferences of the most abundant species in respect of diameter and bark thickness of 0.5-meter-long sections of tree-tops and branches were determined. The majority of insect species infested top and branch segments 2.6-4.5 cm in diameter with the bark 2 mm thick. Treatments aiming at reduction of reproduction of secondary insect pests on Scots pine cut off tree-tops and branches are proposed.

Badania przeprowadzono w wybranych drzewostanach sosnowych w Nadleśnictwie Gidle, Koszęcin i Złoty Potok (RDLP w Katowicach). Większość (89,2%) analizowanych 212 wierzchołków sosnowych była zasiedlona przez owady kambio- i ksylofagiczne (Curculionidae – 19 gatunków, Cerambycidae – 4 gatunki). Średnia liczba żerowisk w przeliczeniu na pojedynczy wierzchołek sosnowy wynosiła 64. Najwyższymi wskaźnikami dominacji, frekwencji i struktury dominacji cechowały się: Pityogenes bidentatus, Pogonocherus fasciculatus, Pissodes piniphilus, Pityogenes quadridens, Pityophthorus pityographus i Magdalis frontalis. Wyróżniono trzy odrębne zgrupowania i 63 zespoły o określonej strukturze dominacji. Określono preferencje najliczniejszych gatunków owadów względem średnicy 0,5-metrowych sekcji oraz grubości kory wierzchołków i gałęzi sosnowych. Większość gatunków zasiedlało odcinki wierzchołków i gałęzi o średnicy 2,6-4,5 cm oraz grubości kory 2 mm. Podano zalecenia gospodarcze w celu ograniczenia wzmożonego rozrodu szkodników wtórnych na odciętych wierzchołkach i gałęziach sosnowych.