The influence of comparative fertilization on the yield and quality of sugar-beet, the nutrient balances. The evaluation of long-term field experiments in the Czech Republic

Agricultural research on plant nutrition cannot be supported without results of long-term field experiments. The Central Institute for Supervising and Testing in Agriculture established four long-term field experiments in four experimental places of the sugar beet production region of the Czech Republic, in the years 1972–1979. Each experiment comprised 12 combinations of fertilization and had an eight years crop rotation. The following five combinations were used for evaluation of yields of sugar beet (roots and leaves) and quality of the products: the control treatment without fertilization, the treatment with farmyard manure (FYM) and three treatments with FYM applied together with comparative mineral fertilization at three different levels. In the control treatment, average yield of the main product (roots) was 52.0 tons×ha-1 with sugar content 18.5%. In the other treatments increase of fertilization caused gradual rising of the roots and leaves yield (for roots: from 57.5 to 68.3 tons×ha-1) and, on the other hand, the decrease of sugar content (from 18.6 to 16.8%). The nitrogen and potassium balances were negative, except for the highest level of mineral fertilization. The phosphorus balance was highly positive at all levels of mineral fertilization.

Badania rolnicze nad odżywianiem roślin nie mogą rozwijać się bez wyników długoterminowych doświadczeń polowych. W latach 1972–1979, w Centralnym Instytucie Nadzoru i Badań w Rolni­ctwie założono cztery takie długoterminowe eksperymenty w czterech stacjach doświadczal­nych rejonu uprawy buraka cukrowego w Republice Czeskiej. Każde z doświadczeń obejmowało 12 kombinacji nawożenia i miało ośmioletni płodozmian. Następujące pięć kombinacji wykorzystano do oceny plonów buraka cukrowego (korzeni i liści) oraz jakości produktów: kontrolną — bez nawo­żenia, kombinację z obornikiem oraz trzy kombinacje (tzw. porównawcze) z obornikiem, uzupełnione trzema różnymi poziomami nawożenia mineralnego. W wariancie kontrolnym średni plon korzeni wyniósł 52,0 t×ha-1, przy zawartości cukru 18,5%. W pozostałych wariantach zwiększe­nie nawożenia spowodowało stopniowy wzrost plonów korzeni i liści (dla korzeni: od 57,5 t/ha do 68,3 t×ha-1), a z drugiej strony zmniejszenie zawartości cukru (z 18,6% do 16,8%). Bilans składników był negatywny dla azotu i potasu, z wyjątkiem kombinacji z najwyższą dawką nawożenia mineralnego. Bilans fosforu był wysoce pozytywny dla wszystkich poziomów nawożenia mineralnego.