Upper Bathonian and lower Callovian ammonites from Chacay Melehue [Argentina]

The upper Bathonian-lower Callovian ammonite fauna of Chacay Melehué was sampled through new exposures under close stratigraphic control. Two new faunal horizons are described: the Iniskinites gulisanoi horizon and the Iniskinites crassus horizon, lying in the lower and middle parts, respectively, of the Steinmanni Zone. The ammonite fauna contains some species not previously described: Choffatia aff. neumayri (Siemiradzki, 1899) [M&m], Iniskinites evolutus sp. n. [M], Iniskinites sp. A [M], Eurycephalites aff. gottschei (Tornquist, 1898) [M], Xenocephulites aff. neuquensis (Stehn, 1923) [m], and Xenocephalites sp. A [m]. Oxycerites tenuistriatus (de Grossouvre, 1888) is new for the Andean region. Several species are represented by large samples that allow descriptions and analyses to be made of the entire ontogeny and the characterization of the principal morphs within each species. It is then possible to propose sexual dimorphic correspondence between some nominal morphospecies. The successive species Lilloettia steinmanni (Spath, 1928), Eurycephalites gottschei (Tornquist, 1898), E. rotundus (Tornquist, 1898), and E. extremus (Tornquist, 1898) form a phyletic morphocline here interpreted as a mosaic heterochronocline.

W pracy opisano amonity górnego batonu i dolnego keloweju zebrane warstwa po warstwie z nowych odsłonięć w rejonie Chacay Melehué w Argentynie. Wyróżniono dwa nowe horyzonty: Iniskinites gulisanoi oraz Iniskinites crassus, pierwszy z dolnej, a drugi ze środkowej części poziomu Steinmanni. Zebrana fauna amonitowa zawiera nie opisane dotąd gatunki: Choflatia aff. neumayri (Siemiradzki, 1899) [M&m], Iniskinites evolutus sp. n. [M], Iniskinites sp. A [M], Eurycephalites aff. gottschei (Tornquist, 1898) [M], Xenocephalites aff. neuquensis (Stehn, 1923) [m] i Xenocephalites sp. A [m]. Gatunek Oxycerites tenuistriatus (de Grossouvre, 1888) jest nowy dla regionu andyjskiego. Wiele gatunków jest reprezentowanych przez duże próbki okazów o różnym stopniu rozwoju ontogenetycznego, co zezwala na dokładne prześledzenie ontogenezy, podanie charakterystyki głównych morfotypów w obrębie każdego gatunku oraz zaproponowanie relacji dymorficznych między niektórymi nominalnymi morfogatunkami. Nastepujące po sobie gatunki Lilloettia steinmanni (Spath, 1928), Eurycephalites gottschei (Tornquist, 1898), E. rotundus (Tornquist, 1898) i E. extremus (Tornquist, 1898) tworzą filetyczną morfoklinę, zinterpretowaną przez autora jako mozaikowa heterochronoklina.