Kwitnienie i pozytek pylkowy wybranych gatunkow z rodziny baldaszkowatych - Umbelliferae Juss.[Apiaceae Lindl.] w okolicach Lublina. Cz.II

This paper is a second part of publication concerning the flowering and pollen value of some species of the Umbelliferae family. They were: Aegopodium podagraria L., Angelica silvestris L., Anthriscus silvestris L. (Hoffm), Chaerophyllum aromaticum L., Eryngium planum L., Heracleum sibiricum L., Pastinaca saliva L. The aim of a present paper was to estimate a pollen efficiency and insect visit of examined species. The mean pollen mass produced by 100 flowers differed among species and their successive rows. The highest mean mass of pollen was obtained from 100 flowers of Heracleum sibiricum, the lowest from Chaerophyllum aromaticum, respectively. Mean pollen efficiency per one plant was highest for Pastinaca saliva (215.3-333.2 mg), the lowest for Aegopodium podagraria (55.7-80.9 mg). The best pollen producers per one plant and 1 m2 were: Pastinaca saliva, Heracleum sibiricum and Angelica silvestris. Differentiation of pollen grains measurements was found between successive rows of the examined species. The lowest dispersion of pollen grains measurements was recorded for Chaerophyllum aromaticum and Anthriscus silvestris, while the highest for Heracleum sibiricum. Under good weather conditions all examined species were visited by various insects, they collected both nectar and pollen. The most intensive visitation was noticed on 1 m2 of Eryngium planum, the lowest on Anthriscus silvestris and Chaerophyllum aromaticum.

Praca stanowi drugą część opracowania dotyczącego kwitnienia i pożytku pyłkowego następujących gatunków z rodziny baldaszkowatych: Aegopodium podagraria L., Angelica silvestris L., Anthriscus silvestris L. (Hoffm), Chaeropliyllum aromaticum L., Eryngium planum L., Heracleum sibiricum L., Pastinaca saliva L. Przedstawiono wyniki badań wydajności pyłkowej i oblotu przez owady wymienionych gatunków roślin. Średnia masa pyłku wytworzona przez 100 kwiatów byla u poszczególnych gatunków różna w obrębie kwiatostanów kolejnych rozgałęzień. Największą średnią z trzech lat badań masę pyłku otrzymano ze 100 kwiatów Heracleum sibiricum, a najmniejszą z Chaeropliyllum aromaticum. Największą średnią wydajność pyłkową z jednej rośliny osiągała w kolejnych latach badań Pastinaca saliva (215,3-333,2 mg), najmniejszą Aegopodium podagraria (55,7-80-9 mg). Wśród badanych baldaszkowatych największego pożytku pyłkowego dostarczały zjednej rośliny i z powierzchni 1 m2: Pastinaca saliva, Heracleum sibiricum i Angelica silvestris. Badania wymiarów ziarn pyłku wykazały zróżnicowanie ich wielkości. Rozrzut wymiarów ziarn pyłku był najmniejszy u Chaeropliyllum aromaticum i Anthriscus silvestris, gatunków o małym pyłku; rozrzut największy zaobserwowano u Heracleum sibiricum. Największe ziarna pyłku stwierdzono u Eryngium planum. Wszystkie badane baldaszkowate były w sprzyjających warunkach pogody oblatywane przez różne owady, wśród których były pszczoły miodne, dziko żyjące pszczołowate oraz muchówki, zbierające nektar i pyłek. Największą liczbę owadów notowano na powierzchni 1 m2 Eryngium planum, najmniejszą na Anthriscus silvestris i Chaerophyllum aromaticum.