Estimation of seed vigour in winter triticale using the conductivity method

The electrical conductivity values for winter triticale seeds with sprouting damage, harvested in three successive years after different time of storage were compared with vigour indices: germination ability, length of shoots and roots. The percentage of variance components for all sources of variation and the coefficients of correlation between vigour indices were estimated and discussed.

Wigor ziarniaków trzech odmian pszenżyta ozimego (Bogo, Moreno, Vero) o zróżnicowanym stopniu uszkodzeń porostowych (ziarniaki kontrolne, z porostem ukrytym i widocznym) z trzech kolejnych lat zbioru, oznaczono w jednym terminie po 8, 18 i 30 miesiącach prze­chowywania. Określono elektroprzewodnictwo wód nastoinowych, zdolność kiełkowania, dłu­gość kiełków i korzonków 8-dniowych normalnie wykształconych siewek. Największą zmien­ność wskaźników wigoru (37-60% sumy komponentów wariancyjnych) stwierdzono pomiędzy stopniami porastania ziarniaków. Wpływ przechowywania (6-30 miesięcy) na wigor zależał od roku zbioru. Ziarniaki z widocznym porostem miały istotnie wyższe wartości elektroprzewodnictwa (97 uS·cm·g-1) w porównaniu do kontroli. Współczynniki korelacji pomiędzy elektroprzewodnictwem wód nastoinowych a zdolnością kiełkowania, długością kiełków i ko­rzonków osiągały wartości od r = -0,44" do r = -0,86". Uzyskane wyniki wskazują na przydatność metody konduktometrycznej do określenia wigoru ziarniaków pszenżyta ozimego.