Effect of different K-supply on sugar beet production and soil fertility in a long-term fertilizer experiment

In a long-term field experiment with a duration of 19 years the impact of different rates of potassium (0–100–200–300 kg K2O/ha/year) with and without farmyard manure (FYM) (30 t/ha every 3 years before sugar beet) on yields, crop quality, K-content in the soil and the economic effects in a sugar beet — wheat — barley crop-rotation was studied. K-rates below crops K-uptake led to a distinct decline in soil fertility. Sugar beet as well as wheat showed an average yield decrease of 35% and 12%, resp. during the whole trial period. FYM increased the yield level especially of sugar beet, but did not affect the optimum K-rate. With negative K-balances and a falling K-content in the soil, sugar yields decreased over the whole trial period combined with a lower sugar content in the roots. For that reason the efficiency of K-fertilization increased with the duration of the experiment. At the described site an extractable K-content of about 250 ppm K2O was optimum. In order to maintain this soil-K-value a K-application rate exceed the K-removal by 45 kg K2O/ha/year was necessary.

W długoterminowym (19-letnim) doświadczeniu polowym badano wpływ różnych poziomów nawożenia potasowego (0–100–200–300 kg K2O/ha/rok) bez i łącznie z nawożeniem obornikiem (30 t co 3 lata pod buraki cukrowe) na plonowanie, jakość plonu, zawartość K w glebie i efekty ekonomiczne w następującym zmianowaniu buraki cukrowe — pszenica — jęczmień. Nawożenie potasem poniżej ilości pobranej przez rośliny prowadziło do wyraźnego obniżenia żyzności gleby. Buraki cukrowe oraz pszenica plonowały niżej o 35% i 12% odpowiednio, średnio za cały okres trwania doświadczenia. Nawożenie obornikiem powodowało podwyższenie poziomu plonowania szczególnie buraków cukrowych, lecz nie miało wpływu na optymalną K dawkę. Wraz z ujemnym bilansem potasu i obniżającą się zawartością K w glebie malał plon cukru i równocześnie obniżała się jego zawartość w korzeniach w okresie trwania doświadczenia. Dlatego też efektywność nawożenia potasem wzrastała wraz czasem trwania doświadczenia. Dla omawianej miejscowości optymalna zawartość potasu wynosiła 250 ppm K2O. Aby utrzymać ten poziom potasu w glebie konieczna była dawka nawożenia potasowego, przekraczająca jego pobranie przez rośliny o 45 kg K2O/ha/rok .