Toksynotworczosc i zjadliwosc paleczek Salmonella izolowanych od lisow pospolitych

Przeprowadzone badania wykazały, że w określeniu toksynotwórczości badanych serotypów pałeczek Salmonella większą przydatność wykazał test na oseskach mysich (10°/o czulszy) w porównaniu z testem na podwiązanych pętlach jelita kró­lika. Najwyższą toksynotwórczość wykazał serotyp S. dublin, natomiast brak tok­synotwórczości stwierdzono u serotypu S. choleraesuis. W określeniu zjadliwości indeks fagocytarny okazał się mniej przydatny od próby biologicznej na białych myszkach. Najbardziej zjadliwy w obu testach był serotyp S. typhimurium, naj­mniej zaś serotyp S. choleraesuis.

Проведенные исследования показали, что, при определении токсиногенности иссле­дованных серотипов сальмонеллы, тест на сосунках мыши оказался более пригодным (чувствительность на 10% выше), нежели тест на подвязанных петлях кишки кролика. Наивысшей токсиногенностью отличался серотип S. dublin, в то время как у серотипа S. choleraesuis не обнаружили активности. При определении вирулентности фагоци­тарный индекс оказался менее пригодным, нежели биологическая проба на белых мышках. Наиболее вирулентным при обоих тестах был серотип S. typhimurium, а наименее — серотип S. choleraesuis.

The research proved that the test for mouse sucklings showed a higher usabi­lity in the estimation of toxin-activity in the examined Salmonella serotypes 10% more sensitive), as compared with the rabbit ligated bowel loop test. The highest toxin-activity was found in S. dublin serotype, whereas no toxin-activity was observed in S. choleraesuis serotype. The phagocytic index proved to be less useful in determining virulence than the biological test for white mice. S. typhimurium serotype was the most virulent one in both tests, while S. choleraesuis serotype was the least virulent one.