Minimization of the relative error and variability coefficient at certain procedure for determination of the microorganisms growth model parameters

The aim of the present paper was to analyse relative errors and variability coefficients for estimated values of maximum specific growth rate (µmax) and saturation constant (Ks) in the Monod's growth model in the case when these values are determined on the basis of data from steady states of two chemostatic continuous cultures, and also on the basis of the above to propose the procedure for the dilution rate selection so that the analysed quantities attained minimum values. The above-mentioned relative errors and variability coefficients were analysed at assumption that the relative errors of determined values used for estimation, i.e. the dilution rate and substrate concentration in fermenter, are constant. It was found that in the analysed estimation method both relative error so as variability coefficient for saturation constant are higher than for maximum specific growth rate and that the relative errors and variability coefficients values for both estimated parameters are then minimum when one culture is carried on at possible low dilution rate and the second at the dilution rate close to the washout rate. It was also established that carrying on one continuous culture at the fixed in advance dilution rate it cannot be possible to always select the dilution rate of the second culture, so that the simultaneous minimization of relative error for µmax and Ks was possible. It also relates to the minimization of variability coefficient.

Celem prezentowanej pracy była analiza błędów względnych oraz współczynników zmienności dla wyestymowanych wartości maksymalnej właściwej szybkości wzrostu (µmax) oraz stałej nasycenia (Ks) w modelu wzrostu Monoda, w przypadku gdy wartości te wyznacza się na podstawie danych ze stanów ustalonych dwóch chemostatowych hodowli ciągłych, a także zaproponowanie na tej podstawie sposobu postępowania przy doborze szybkości rozcieńczania, tak aby analizowane wielkości osiągnęły wartości minimalne. Wspomniane błędy względne oraz współczynniki zmienności badano przy założeniu, że stałe są błędy względne pomiaru wielkości wykorzystywanych do estymacji, tj. szybkości rozcieńczania i stężenia substratu w fermentorze. Stwierdzono, że w analizowanej metodzie estymacji zarówno błąd względny jak i współczynnik zmienności są dla stałej nasycenia większe niż dla maksymalnej właściwej szybkości wzrostu, oraz że wartości błędów względnych i współczynników zmienności dla obydwu estymowanych parametrów są wtedy minimalne, gdy jedna hodowla prowadzona jest przy możliwie małej szybkości rozcieńczania, a druga przy szybkości zbliżonej do szybkości wymywania. Ustalono również, że prowadząc jedną hodowlę ciągłą przy z góry ustalonej szybkości rozcieńczania, nie zawsze można tak dobrać szybkość rozcieńczania drugiej hodowli, aby była możliwa równoczesna minimalizacja błędu względnego dla µmax i Ks (rys. З i 4). Dotyczy to także minimalizacji współczynnika zmienności (rys.7 i 8).