Molting of the jaws of the early peleozonic eunicida (Annelida, Polychaeta)

Pharate jaws of the Ordovician and Silurian Eunicida have been studied under a scanning electron microscope and the conjecture has been formed that the molting of jaws in the Early-Paleozoic Eunicida took place many times in the process of their ontogeny and was not necessarily connected with their growth. The cases of jaw replacement, observed so far in the fossil Polychaeta, were of the nature of a cyclic physiological regeneration, whereas the replacement of jaws in Recent forms is a reparative regeneration. The specific name Mochtyella multilamellata Szaniawski 1970 is a simultaneously published synonyme of the name Mochtyella fragilis Szaniawski 1970, accepted as a valid.

Z materiałów pochodzących z głazów narzutowych opisano ordowickie i sylurskie szczęki wieloszczetów (Polychaeta) z rzędu Eunicida, mające w swych myocelach jedną lub kilka szczęk wtórnych. Większość opracowanych skolekodontów reprezentuje najprawdopodobniej Eunicida o plakognatycznym typie aparatów szczękowych. Nie jest jednak wykluczone, iż szczęka opisana jako Gen. et sp. indet. 6 pochodzi z aparatu labidognatycznego. Opisane materiały sugerują, że linienie szczęk, przynajmniej u niektórych wieloszczetów wczesnopaleozoicznych, zachodziło wielokrotnie w toku ontogenezy i niekoniecznie wiązało się z procesami wzrostu. Taki typ linienia, mający charakter cyklicznej regeneracji fizjologicznej, nie został opisany dotąd u wieloszczetów współczesnych (znane przypadki wymiany szczęk u współczesnych Eunicida reprezentują regenerację reparatywną). Brak odrzucania starych szczęk po utworzeniu nowych był prawdopodobnie efektem mechanicznego zaklinowania się jednych elementów w drugich. Na podstawie danych literaturowych wysunięto przypuszczenie, że identyczny proces występuje u współczesnych Onychophora. Przeprowadzono rewizję gatunku Mochtyella fragilis Szaniawski, 1970. Wykazano, iż szczęki tego gatunku mające w myocelach szczęki wtórne, zostały opisane jako odrębny gatunek pod nazwą Mochtyella multilamellata Szaniawski, 1970.

Из материалов, найденных в эрратических валунах, были описаны ордовицкие и силурские челюсти многощетинковых (Polychaeta) из отряда Eunicida, имеющих в своих миоцелях одну или несколько вторичных челюстей. Большая часть исследованных сколекодонтов представляет собой, вероятно, Eunicida с плакогнатическим типом челюстного аппарата. Однако не исключено, что челюсть, описанная как Gen. et sp. indet. 6 принадлежит к лабидогнатическому типу. Описанные материалы указывают, что линька челюстей, а по крайней мере, у некоторых многощетинковых раннего палеозоика, происходила многократно во время онтогенеза и необязательно была связана с процессом роста. Такой тип линьки, имеющей характер циклической физиологической регенерации, не был до сего времени описан у современных многощетинковых (известные примеры смены челюстей у современных Eunicida представляют собой репаративную регенерацию). Отсутствие процесса образования новых было вызвано, вероятно, эффектом механического заклинирования одних элментов в другие. Основываясь на литературных данных, была предложена гипотеза, что такой же процес происходит у современных Onychophora. Была произведена ревизия вида Mochtyella fragilis Szaniawski, 1970. Показано, что челюсти этого вида имеют в миоцелях вторичные челюсти, которые были описаны как отдельный вид под названием Mochtyella multilamellata Szaniawski, 1970.