Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Tytuł pozycji:

Konodonty z wiercenia Chełm

Tytuł:
Konodonty z wiercenia Chełm
Conodonts from a boring in Chelm, Poland
Konodonty iz burovojj skvazhiny Khehlm (Polsha)
Autorzy:
Wolska Z.
Tematy:
Chelm area
Silurian
marine animal
graptolite
Conodonta
conodont
Spathognathodus
ancient species
extinct species
paleontology
paleozoology
Opis fizyczny:
application/pdf
Język:
polski
Dostawca treści:
AGRO
Artykuł
  Przejdź do źródła  Link otwiera się w nowym oknie
Z wapienia o wadze 9,5 kg, z głębokości od 1257 do 1259 m, uzyskano 427 okazów konodontów, nadających się do oznaczenia gatunkowego. Reprezentują one 16 gatunków należących do 9 rodzajów, wśród których dominuje Spathognathodus (46,7% fauny konodontów). Badany wapień zaliczono do najwyższego syluru (zona eosteinhornensis).

The material comes from a boring in Chełm, made by the Geological Institute in Warsaw, in 1954-55. The description of this boring and characteristics of the graptolite fauna were given by Teller (1960, 1964), whereas the non-graptolite fauna, mostly pelecypods, was studied by Korejwo and Teller (1964). Nine samples which supplied about 500 specimens of conodonts, belonging to 9 genera and 16 species, were taken from a calcareous intercalation at the depth of 1257 to 12519 m. This assemblage is identical with that described by Walliser (1964) and indicative of Upper Silurian age of the material (eosteinhornensis zone).

Материал получен из буровой скважины Хэлм (Люблинское воеводство), пробуренной Геологическим Институтом в Варшаве в 1954-55 гг. Описание кернов и характеристика граптолитовой фауны были даны Теллером (Teller, 1960, 1964); Корэйво и Теллер (Korejwo & Teller, 1964) исследовали также остальные окаменелости, главным образом остатки двустворчатых моллюсков. Автор отобрал 9 образцов из известкового прослоя, залегающего на глубине 1257-1259 м. Из них извлечено 16 видов конодонтов, принадлежащих 9 родам. Этот комплекс тот же, что и описанный Валлизером (Walliser, 1964). На основании этого комплекса установлена принадлежность вмещающих отложений к верхнему силуру (зона eosteinhornensis).

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies