Odbudowa nadrzewnej populacji sokoła wędrownego Falco peregrinus na Pomorzu

Do lat 40. XX wieku sokół wędrowny regularnie gniazdował na Pomorzu (NW Polska), ale po załamaniu się populacji w latach 50. (w skutek stosowania DDT) ostatnie gniazda stwierdzono w latach 1957 i 1958. Odbudowa populacji nastąpiła na początku XXI w., głównie dzięki programowi reintrodukcji gatunku w Polsce i Niemczech. W latach 2001–2018 na Pomorzu stwierdzono 18 stanowisk, po 9 w lasach i na terenach zurbanizowanych. Większość skoncentrowana była w zachodniej części regionu, głównie wzdłuż granicy z Niemcami, a pozostałe na kominach zakładów przemysłowych zlokalizowanych na wybrzeżu. Populacja sokoła wędrownego wzrosła z 3 par w latach 2001–2011, do 7 w 2013–2014, 11 w 2015 i 13–16 par w latach 2016–2018, co stanowi ok. 35% polskiej populacji (ok. 40 par). W latach 2012–2018 na co najmniej 6 stanowiskach na Pomorzu gniazdowały ptaki pochodzące z Niemiec (po 3 z lęgów nadrzewnych i budynków).

Until the 1940s the Peregrine Falcon regularly nested in Pomerania (NW Poland), but after the population crash in the 1950s (as a result of DDT use) last nests were recorded in 1957 and 1958. The restoration of the population has been observed since the beginning of the 21 century, mainly due to the reintroduction programme of the species in Poland and Germany. In 2001–2018 a total of 18 breeding localities were found in Pomerania, including 9 each in forests and urban areas. Most of them were located in western Pomerania along the boundary with Germany, and the remaining ones on industrial chimneys at the coast. The Peregrine Falcon population hosted 3 pairs in 2001–2011, and then reached 7 pairs in 2013–2014, 11 in 2015 and 13–16 pairs in 2016–2018. Currently the Pomeranian birds constitute ca. 35% of Polish population (about 40 pairs). In 2012–2018 at least 6 breeding localities included birds originating from Germany (3 each in trees and building).