Między klasycyzmem a awangardą, czyli nurt umiarkowanego modernizmu w architekturze Gdyni 1920–1939

Ewolucja form modernistycznych okresu międzywojennego wyznaczana były w dużym stopniu przez stosunek do spuścizny klasycznej. Obserwujemy to zarówno architekturze europejskiej lat międzywojennych, jak i w architekturze polskiej. Na jednym biegunie znajdowała się estetyka tradycyjna, estetyka klasycyzmu; na drugim – jej przeciwieństwo – modernistyczny ruch awangardowy. Między tymi ideowymi skrajnościami rozwijała się w architekturze cała paleta formacji stylowych mniej radykalnych, pośrednich, które ze względu na swe cechy stylowe określić można wspólnym mianem umiarkowanego modernizmu. Kierunek ten wypełniał istotną lukę w estetyce epoki, proponując język reprezentacji i monumentalizmu w ramach kanonu modernistycznego.

---

Evolution of Modernism during the 1920s and 1930s were defined to some extend by the attitude to classical tradition. We can see it both in European and Polish architecture. On the one hand there was the still existing classicist mode, and on the other the modern avant-garde, which was completely opposite to the former. Between these two extremes there were some different architectural trends, which – due to their stylistic features – we can refer to with the common name: Moderate Modernism. Its popularity derives from the fact, that it compensated for some shortcomings of the avant-garde architecture. Modern Modernism offered the language of monumentality and representation within the canons of modern aesthetics.