Tytuł pozycji:
Architecture of time: from motion picture to computer animation
The architecture of the digital era, exploring the dimension of time, refers to the concept of so-called time-based art. Present computer technologies allow one to simulate the space-time transformation of architectural objects connected with observer’s movement and to create dynamic movable spatial structures by applying smart materials and technologies to architecture. The purposes of the research are to analyse the influence of the concept of time on the shaping of architectural forms and the directions of the development of architectural forms determined by technologies discovered during the industrial and information revolutions (film techniques, computer visualisations, simulations, and animations). Based on the structural analysis of dynamic mutual relations between the observer, the architectural object, and the context, connected with comparative and critical analysis of modern trends, different types of architecture of time are distinguished. These types are derivatives of the expression of time in three-dimensional space and assumptions related to the degree of changeability and dynamics of the spatial structures (kinaesthetic, kinematic, and kinetic forms), and depend on the expression tools used in the creation and simulation of the mutability of forms. Computer animation is not only a tool, but also a way of thinking about the architectural form as an object immersed in space-time, therefore it will influence the way of designing and contribute to the emergence of a new generation of forms in the near future. Time-based architecture of the information age will explore the idea of streaming architecture.
Architektura ery cyfrowej, eksplorująca wymiar czasu, nawiązuje do koncepcji sztuki tzw. time-based art. Współczesne technologie komputerowe pozwalają na symulację zmienności form architektonicznych i ich percepcji w powiązaniu z ruchem obserwatora w przestrzeni oraz tworzenie dynamicznych struktur przestrzennych dzięki zastosowaniu inteligentnych materiałów i technologii w architekturze. Celem badań było określenie wpływu koncepcji czasu na kształtowanie form architektonicznych oraz kierunków rozwoju form architektonicznych wyznaczonych przez technologie odkryte podczas rewolucji przemysłowej i informacyjnej (techniki filmowe, wizualizacje komputerowe, symulacje, animacje). Na podstawie strukturalnej analizy dynamicznych relacji między obserwatorem, obiektem architektonicznym a kontekstem, oraz porównawczej i krytycznej analizy współczesnych trendów wyróżniono różne typy architektury czasu. Typy te są pochodnymi ekspresji czasu w trójwymiarowej przestrzeni oraz założeń związanych ze stopniem zmienności i dynamiki struktur przestrzennych (formy kinestetyczne, kinematyczne i kinetyczne) i zależą od narzędzi ekspresji użytych w tworzeniu i symulacji zmienności form. Animacja komputerowa jest nie tylko narzędziem, ale też sposobem myślenia o formie architektonicznej jako obiekcie zanurzonym w czasoprzestrzeni, dlatego będzie wpływać na sposób projektowania, a także przyczyni się do pojawienia się nowej generacji form w najbliższej przyszłości. Time-based architecture oparta na wymiarze czasu architektura epoki informacji będzie eksplorowała ideę architektury streamingu.
Opracowanie rekordu ze środków MNiSW, umowa nr SONP/SP/546092/2022 w ramach programu "Społeczna odpowiedzialność nauki" - moduł: Popularyzacja nauki i promocja sportu (2024).
