Tytuł pozycji:
O możliwości zastosowania dwutlenku węgla jako nośnika energii do transportu z dna morskiego
Osiągnięcie założonej przez Unię Europejską redukcji emisji CO2 o 50% do 2050 roku niemożliwe jest bez opracowania technologii wychwytywania dwutlenku węgla i jego bezpiecznego składowania. Ponieważ na nasze życie codzienne coraz większy wpływ mają debaty publiczne, naukowe i polityczne na temat globalnego ocieplenia (od ekstremalnych zjawisk pogodowych do topnienia lodowców), których skutkiem często są regulacje prawne, należy opracować odpowiednie technologie eliminujące przyczyny tych zjawisk. W związku z tym ograniczenie antropogenicznej emisji dwutlenku węgla mającej znaczący wpływ na występowanie efektu cieplarnianego jest jednym z najważniejszych problemów do rozwiązania w dziedzinie szeroko pojętej ochrony środowiska (Mazurkiewicz i inni, 2005). Kluczową rolę w absorpcji antropogenicznych emisji CO2 do atmosfery odgrywają morza i oceany pokrywające około 70% powierzchni globu. Od kilku lat autorzy prowadzą badania związane z transportem urobku z dużych głębokości oraz przedstawili kilka jego koncepcji (Filipek W., Broda K.: 2016, 2017, 2018, 2019, 2023). W niniejszym artykule autorzy podążając za ogólnoświatowym trendem dotyczącym zagospodarowania CO2 pochodzenia antropogenicznego zajęli się próbą jego wykorzystania jako medium roboczego do transportu z dna morskiego. W rozważaniach autorzy skupili się głównie na możliwej do wykorzystania energii zgromadzonej w analizowanym medium roboczym. Autorzy zdają sobie sprawę z negatywnych skutków oddziaływania dwutlenku węgla na środowisko morskie. Niemniej jednak uznaliśmy, biorąc pod uwagę przyszłe badania nad wykorzystaniem tego medium roboczego, za konieczne rozważenie w pierwszej kolejności tak zwanego układu otwartego, czyli swobodnej wymiany CO2 pomiędzy modułem transportowym a otoczeniem. Z naszego punktu widzenia jest to bowiem ważna informacja będąca punktem odniesienia do przyszłych rozważanych koncepcji wykorzystania tego medium w tzw. obiegu zamkniętym, czyli przyjęcia, że nie występuje transmisja CO2 do środowiska morskiego.
Achieving the 50% reduction in CO2 emissions set by the European Union by 2050 is impossible without developing technologies for capturing carbon dioxide and its safe storage. As our everyday lives are increasingly influenced by public, scientific and political debates on global warming (from extreme weather phenomena to melting glaciers), which often result in legal regulations, appropriate technologies should be developed to eliminate the causes of these phenomena. Therefore, reducing anthropogenic carbon dioxide emissions, which have a significant impact on the greenhouse effect, is one of the most important problems to be solved in the field of broadly understood environmental protection (Mazurkiewicz et al., 2005). The seas and oceans, covering approximately 70% of the globe's surface, play a key role in the absorption of anthropogenic CO2 emissions into the atmosphere. For several years, the authors have been conducting research related to the transport of excavated material from great depths and have presented several concepts (Filipek W., Broda K.: 2016, 2017, 2018, 2019, 2023). In this article, the authors, following the global trend regarding the management of CO2 of anthropogenic origin, attempted to use it as a working medium for transport from the seabed. In their considerations, the authors focused mainly on the usable energy stored in the analyzed working medium. The authors are aware of the negative effects of carbon dioxide on the marine environment. Nevertheless, we found it necessary, taking into account future research on the use of this working medium, to first consider the so-called open system, i.e. free exchange of CO2 between the transport module and the surroundings. From our point of view, this is important information that is a reference point for future concepts of using this medium in the so-called closed system, i.e. assuming that there is no transmission of CO2 to the marine environment.
Opracowanie rekordu ze środków MNiSW, umowa nr POPUL/SP/0154/2024/02 w ramach programu "Społeczna odpowiedzialność nauki II" - moduł: Popularyzacja nauki i promocja sportu (2025).
