Wyznaczanie parametrów a i b oraz n(v) w równaniu opisującym pracę anemometru stałorezystancyjnego

Straty cieplne nagrzanego włókna anemometru opisuje od stu lat równanie Kinga (King, 1914), które może być zapisane w postaci [wzór], gdy v = 0, a znając a można łatwo wyznaczyć b. Wprowadzone symbole oznaczają: Iw jest prądem zasilającym włókno czujnika, Rw rezystancją nagrzanego czujnika, Rg rezystancją „zimnego” czujnika, v prędkością medium, a i b stałymi wyznaczanymi w procesie wzorcowania czujnika. Równanie to przybrało w termoanemometrii nieco zmodyfi kowaną formę zwaną uogólnioną w postaci [wzór]. Stałą a wyznaczano jak wyżej, natomiast jak w tym równaniu wyznaczano stałe b i n brak literaturowych informacji. P. Ligęza (2005) zaproponował nowe równanie opisujące pracę anemometru stałorezystancyjnego przyjmujące postać [wzór] gdzie Iw(v) jest prądem zasilającym włókno anemometru przy prędkości v, N = Rw /Rg jest współczynnikiem nagrzania włókna, Rw – rezystancją nagrzanego włókna, Rg – rezystancją włókna w temperaturze wzorcowania sondy, a v jest prędkością przepływającego medium. Stałe Ik 2, vk i n, powiązał z parametrami a i b równania Kinga (King, 1914). Autor podaje inny sposób wyznaczania parametrów Ik 2, vk i n(v), które wylicza się niezależnie od siebie. Z zależności (iv) po przekształceniu dostaje się bezwymiarową zależność [wzór] gdzie lewa strona równania jest funkcją prądu zasilania Iw i współczynnika nagrzania N a prawa strona funkcją prędkości przepływu v medium. Pokazano, że wykładnik n = n(v) dla v jest monotonicznie malejącą funkcją prędkości przepływu oraz, że zależy on także od współczynnika nagrzania N.