The escalating rate of deforestation presents significant challenges to the global economy, including the loss of habitats for endangered species and a decline in biocapacity reserves. This situation also raises concerns about overcrowding and excessive production, which can undermine conservation efforts. Addressing this issue, Sustainable Development Goal 15 of the United Nations emphasizes managing forest resources, preventing habitat loss, combatting desertification, and expanding biodiversity reserves. Its contributions have played a pivotal role in wildlife conservation, mitigating rural-urban migration and preserving land resources. Given the relevance of this problem, this study examines the consequences of ongoing tropical deforestation on the loss of endangered species habitats while controlling for biocapacity reserves, urbanization, economic growth, and industrialization across a large sample of 159 nations, further categorized into low-, middle-, and high-income countries. The findings from cross-sectional and quantile regression analyses reveal that higher deforestation rates, increased rural-urban migration, and greater industrialization threaten endangered species habitats. Conversely, increased biocapacity reserves and economic growth contribute to wildlife restoration. Granger causality estimations highlight unidirectional relationships between deforestation and biodiversity loss (as well as biocapacity reserves), while deforestation and industrialization exhibit bidirectional causality. The results further indicate that sustained economic growth leads to deforestation, biocapacity reserves, and urbanization, while urbanization contributes to deforestation. This underscores the role of deforestation as the primary driver of habitat loss for endangered species and the depletion of biocapacity, thereby fostering mass production. Urbanization and economic growth are shown to be causally linked to deforestation across countries. The study underscores the urgent need to safeguard forest reserves against large-scale land conversion for infrastructure development, industrialization, and settlement of overpopulated urban areas, as these factors contribute to habitat degradation and biodiversity loss. Conserving, restoring, and promoting sustainable utilization of ecosystems are essential measures to address natural uncertainties and advance Sustainable development goals.
Rosnące tempo wylesiania stwarza poważne wyzwania dla gospodarki światowej, w tym groźbę utraty siedlisk zagrożonych gatunków i spadek rezerw pojemności biologicznej przyrody. Sytuacja ta budzi również obawy związane z przeludnieniem i nadmierną produkcją, co może zniweczyć wysiłki na rzecz ochrony przyrody. Odnosząc się do tej kwestii, Cel Zrównoważonego Rozwoju nr 15 Organizacji Narodów Zjednoczonych kładzie nacisk na zarządzanie zasobami leśnymi, zapobieganie utracie siedlisk, zwalczanie pustynnienia i poszerzanie rezerwatów różnorodności biologicznej. Jego realizacja odgrywa kluczową rolę w ochronie dzikiej przyrody, łagodzeniu migracji ze wsi do miast i ochronie zasobów gruntów. Biorąc pod uwagę znaczenie tego problemu, w niniejszym badaniu zbadano wpływ ciągłego wylesiania tropikalnego na utratę siedlisk zagrożonych gatunków, przy jednoczesnym kontrolowaniu rezerw pojemności biologicznego, urbanizacji, wzrostu gospodarczego i industrializacji na dużej próbie 159 krajów, podzielonych dalej na kategorie o niskim, krajach o średnich i wysokich dochodach. Wyniki analiz przekrojowych i regresji kwantylowej pokazują, że wyższe wskaźniki wylesiania, wzmożona migracja ze wsi do miast i większa industrializacja zagrażają siedliskom zagrożonych gatunków. I odwrotnie, zwiększone rezerwy pojemności biologicznej i wzrost gospodarczy przyczyniają się do odbudowy dzikiej fauny i flory. Szacunki przyczynowości Grangera uwydatniają jednokierunkowe związki między wylesianiem a utratą różnorodności biologicznej (a także rezerwami pojemności biologicznej), podczas gdy wylesianie i industrializacja wykazują dwukierunkową przyczynowość. Wyniki wskazują ponadto, że trwały wzrost gospodarczy prowadzi do wylesiania, rezerw pojemności biologicznych i urbanizacji, podczas gdy urbanizacja przyczynia się do wylesiania. Podkreśla to rolę wylesiania jako głównego czynnika powodującego utratę siedlisk zagrożonych gatunków i wyczerpywanie się pojemności biologicznej, co sprzyja masowej produkcji. Wykazano, że urbanizacja i wzrost gospodarczy są powiązane przyczynowo z wylesianiem w różnych krajach. Badanie podkreśla pilną potrzebę zabezpieczenia rezerwatów leśnych przed przekształcaniem gruntów na dużą skalę w celu rozwoju infrastruktury, industrializacji i zasiedlania przeludnionych obszarów miejskich, ponieważ czynniki te przyczyniają się do degradacji siedlisk i utraty różnorodności biologicznej. Ochrona, przywracanie i promowanie zrównoważonego wykorzystania ekosystemów to podstawowe środki pozwalające zaradzić naturalnym niepewnościom i osiągać zrównoważony rozwój.
