Heritage, concrete and symbolism in Carlo Scarpa’s architecture

In the intervention of architectural heritage since the second half of the twentieth century, the need for coexistence between historical or traditional materials, with those derived from the latest architectural movements, has been experienced. This is the case of concrete, the material par excellence of the Modern Movement and which has come to acquire its own prominence from the hand of architects such as Le Corbusier or Scarpa. The latter explored the expressive possibilities of the material, drawing inspiration from ancestral customs and trying different solutions in its composition, which made Scarpa an original innovator. The result was the use of matter as a means of transmitting meanings in its architecture, where concrete is the protagonist of this action and in which any current intervention must be subject to the maximum respect for this lexicon. This text aims to reflect on the symbolism and interpretation of the use of concrete in Scarpa’s work.

---

W interwencyjnych pracach konserwatorskich w obrębie dziedzictwa architektury podejmowanych od drugiej połowy XX wieku dostrzegano potrzebę współistnienia materiałów historycznych czy tradycyjnych z wywodzącymi się z najnowszych nurtów architektonicznych. Tak jest w przypadku betonu, materiału par excellence Ruchu Nowoczesnego, który zyskał na znaczeniu w rękach takich architektów jak Le Corbusier czy Carlo Scarpa. Ten ostatni, badając różnorodne rozwiązania składu masy betonu, dodatków i technik szalunkowych, eksplorował ekspresyjne możliwości materiału, czerpiąc inspirację z pradawnych zwyczajów i próbując różnych rozwiązań w jego kompozycji, co uczyniło z niego oryginalnego innowatora. Efektem jest wykorzystanie tego materiału w jego architekturze jako środka przekazu znaczeń i szacunku dla każdej bieżącej realizacji artystycznej. Artykuł ma na celu refleksję nad symboliką i interpretacją użycia betonu w twórczości Scarpy.