Doświadczenia z badań pilotowych nad możliwością zastosowania pomiaru liczby cząstek do kontroli dawki koagulantu

Ustalenie dawki optymalnej koagulantów wstępnie zhydrolizowanych wymaga określenia, czy podstawowym celem koagulacji podczas uzdatniania wody jest usunięcie mętności, czy rozpuszczonych związków organicznych. Konieczność ta wynika z faktu, iż w przypadku koagulantów spolimeryzowanych, ze względu na odmienny mechanizm usuwania obu rodzajów zanieczyszczeń, dawka optymalna dla usuwania mętności jest znacznie niższa niż dawka wymagana dla efektywnego usuwania rozpuszczonych zanieczyszczeń organicznych. Zastosowanie zwiększonej dawki umożliwiającej skuteczne usuwanie materii organicznej w oparciu o mechanizm koagulacji wymiatającej wprawdzie nie powoduje wzrostu mętności wody, tak jak to ma miejsce w przypadku reagentów hydrolizujących, jednak prowadzi do wzrostu stężenia glinu resztkowego w postaci drobnych cząstek. Jak pokazały wyniki badań pilotowych, wzrost ten był tym większy, im większy był udział polimerowych form glinu w stosowanym koagulancie.

---

Opracowanie rekordu w ramach umowy 509/P-DUN/2018 ze środków MNiSW przeznaczonych na działalność upowszechniającą naukę (2018).