Zintegrowane badania struktury i czynności mózgu

Poznanie anatomii i funkcji mózgu zawsze fascynowało badaczy. Do końca XIX wieku jedyną możliwość stwarzały badania autopsyjne. Dopiero wiek XX przyniósł możliwości obrazowania struktur mózgu z dużą rozdzielczością: CT (Computed Tomography), MRI (Magnetic Resonance Imaging) i rejestracji jego czynności bioelektrycznej EEG (Electroencephalography), a pod koniec – możliwość jednoczesnego badania struktury, funkcji i czynności fMRI (Functional Magnetic Resonance Imaging) i EEG [1-3]. Oba kierunki badań rozwijały się równolegle, ale z różną dynamiką. Naukowcom pracującym nad rozwojem metod neuroobrazowania przyznawano Nagrodę Nobla, jednak w rozwoju badań czynnościowych nie było tak spektakularnych osiągnięć. Pomimo tych dysproporcji, są to badania komplementarne i ich znaczenie dla rozwoju wiedzy o zależności struktury i czynności mózgu jest równie ważne. Połączenie metod fMRI i EEG stwarza całkowicie nowy obszar badań podstawowych i diagnostycznych [4, 5].