O historii teraźniejszości i antropologii rzeczy : kiedy dzieło architektury staje się semioforem

Badanie przeszłości oraz odnajdowanie historycznych odniesień stało się w ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat szerokim obszarem poszukiwań badawczych. Podejmowane w ostatnich latach zagadnienia ochrony dziedzictwa współczesności boryka się z problemem niejednoznaczności kryteriów chronologicznych dla uznania dzieła architektury. Autor dla określenia relacji pomiędzy teraźniejszością a przeszłością przywołuje z analizy historycznej pojęcie semioforu czyli widzialnego przedmiotu materialnego obdarzonego znaczeniem. Jednocześnie wprowadza je do strukturalistycznej analizy obszarów badawczych dziedzictwa przestrzennego XX wieku.

---

Studying the past and searching for historical references have become an extensive research area over the last several dozen of years. The issues of preserving the present day’s heritage that have been undertaken over the last few years struggle with the problem of ambiguity of chronological criteria for appreciating a work of architecture. To define the relation between presence and past, the Author invokes the term of semiophor (known from the historical analysis) which means a visible material object endowed with a meaning. At the same time he introduces it into the structural analysis of research areas of the 20th century architectural space heritage.