Dualne naukowo postrzeganie zarządzania kryzysowego

Zarządzanie kryzysowe obejmuje zdolność określonej społeczności i odpowiadającej jej administracji publicznej do zapanowania nad zagrożeniami oraz zakłóceniami, kryzysami i katastrofami na terenie funkcjonowania tej społeczności. W szczególności dotyczy to zapewniania ciągłości działania systemów infrastruktury krytycznej państwa. Już intuicyjnie oczywiste jest, że zagadnienie zarządzania kryzysowego w ujęciu naukowym ma charakter interdyscyplinarny, dotyczący co najmniej obszarów nauk: społecznych, przyrodniczych, technicznych, rolniczych i leśnych oraz medycznych i o zdrowiu. Tymczasem często ujmuje się wciąż zarządzanie kryzysowe jako prostą kontynuację niegdysiejszej obrony cywilnej. Pokutuje to dominowaniem optyki właściwej dla służb powołanych do niesienia pomocy. Tymczasem dla praktyki samoorganizacji społeczności, której może dotknąć kryzys, ważniejsze są dwie inne perspektywy: (a) tej właśnie społeczności i jej społecznego zorganizowania oraz (b) podmiotów będących operatorami elementów systemów infrastruktury krytycznej państwa znajdujących się na terenie funkcjonowania tej społeczności. Wskazuje to na potrzebę nowego spojrzenia na zarządzanie kryzysowe, uwzględniającego specyfikę kolejnych dyscyplin naukowych związanych z nowymi dwiema perspektywami.

---

Crisis management involves the ability of the community and its corresponding public administration to mastery of threats and disturbances, crises and disasters in the functioning of the community. In particular, the provision of continuity of operation of the critical infrastructure of the state. Already it is intuitively obvious that the issue of crisis management in terms of research is interdisciplinary, for at least the areas of science: social, natural, technical, agricultural and forestry products, and medical and health. Meanwhile, still often recognized emergency management as a simple continuation of the former civil defense. This lingering dominate optics appropriate for the services called for assistance. Meanwhile, the practice of self-organized communities which can affect the crisis, more important are the two different perspectives: (a) that was the community and its social actors organize and (b) operators of critical infrastructure systems, components state located in the functioning of the community. This indicates the need for a new approach to crisis management takes into account the specifics of the next academic disciplines related to the new two perspectives.