Zastosowanie modelu materiałowego do optymalizacji składu zaprawy cementowej z dodatkiem odpadu z produkcji bieli tytanowej

W artykule przedstawiono statystyczną metodę optymalizacji składu zaprawy z dodatkiem nowego odpadu w oparciu o model materiałowy kompozytu. Aby móc wykorzystać metodę modelowania, konieczne było uprzednie zgromadzenie niezbędnych danych wejściowych. W tym celu wykonano szereg badań wybranych cech użytkowych zapraw o ustalonym składzie. Jako zmienne przyjęto zawartość odpadu w spoiwie oraz stosunek wodno-spoiwowy. Wykorzystano statystyczne metody planowania eksperymentu w celu ograniczenia ilości wykonywanych próbek zapraw do badań. Uzyskany model materiałowy zaprawy cementowej zawierającej dodatek odpadu umożliwił wyznaczenie uogólnionej funkcji użyteczności, która posłużyła do otrzymania optymalnej zawartości odpadu w zaprawie. Niniejszy artykuł prezentuje również wyniki porównania wartości cech użytkowych optymalnego składu zaprawy wyznaczone z modelu oraz uzyskane z badań weryfikacyjnych.