Architektura teleinformatyczna systemu rozpoznania Sił Powietrznych – ocena i kierunki zmian

Współcześnie, rozpoznanie to swoiste „oczy i uszy” systemów rażenia w siłach powietrznych. Dowódcy oczekują dostępu do pełnych i aktualnych informacji rozpoznawczych. Aby osiągnąć tzw. „komfort informacyjny” sensory rozpoznawcze wraz z systemami komputerowymi i rażenia łączone są w wysoce efektywne i funkcjonalne systemy wsparcia dowodzenia, składające się na architekturę teleinformatyczną systemu rozpoznania. Przyjęta architektura, zwłaszcza w dobie „ery informacyjnej” powinna umożliwiać szybkie pozyskiwanie, gromadzenie danych, ich analizę, przetwarzanie oraz dystrybucję do decydentów, zwiększając ich świadomość sytuacyjną. Celem artykułu jest ocena aktualnie funkcjonującego systemu rozpoznania sił powietrznych w zakresie wsparcia informacyjnego działań militarnych oraz identyfikacja obszarów wymagających modyfikacji wraz z określeniem kierunków zmian.

---

Intelligence, Surveillance and Reconnaissance (ISR) capabilities are the “eyes and ears” of any oriented warfighting system in the Air Force. The “air” commanders expect the near real-time access to information. To achieve this kind of “information comfort” the sensors should be linked with computers and warfighting system, creating architecture of the ISR system. As such, the architecture of the system, especially in so called Information Age will be highly profitable, if successful. The principal objective of this effort is to asses and to estimate a way ahead, for Command, Control, Communications, Computers, Intelligence, Surveillance, and Reconnaissance (C4ISR) architecture development, presentation, and integration in the Air Force.