Ocena poziomu wiedzy studentów pedagogiki przedszkolnej oraz wczesnoszkolnej na temat wad wzroku u dzieci oraz ich wpływu na naukę. Cz. 1

W chwili narodzin człowiek nie ma w pełni rozwiniętego układu wzrokowego. Zarówno gałka oczna, jak i droga wzrokowa oraz ośrodki nerwowe, które odpowiedzialne są za przekazywanie informacji wzrokowych do mózgu, dojrzewają stopniowo w kolejnych miesiącach i latach życia. Prawidłowo rozwijająca się gałka oczna dziecka osiąga wielkość porównywalną do gałki ocznej osoby dorosłej dopiero w wieku 12 lat. Najintensywniejszy wzrost następuje po 2–3 latach od narodzin [1]. W procesie emetropizacji poszczególne elementy oka kształtują się tak, by w efekcie uzyskać oko miarowe. W wieku od 3 do 6 lat dziecko rozpoczyna edukację. Zarówno w przedszkolu, jak i w szkole spotyka się ono z zadaniami, które ma obowiązek wykonać. Bardzo duże znaczenie w realizacji tych zadań ma nie tylko wyraźne widzenie, którego wykładnikiem jest pełna ostrość wzroku, ale również prawidłowe widzenie obuoczne, akomodacja oraz konwergencja. Jakiekolwiek nieprawidłowości pojawiające się na tym etapie mogą utrudniać dziecku naukę czytania oraz pisania, na dalszych etapach rozumienia i interpretowania omawianego tekstu, co wiąże się z uzyskiwaniem gorszych od rówieśników wyników w nauce [2,3].