Zaawansowane narzędzia optometrii i psychofizyki widzenia. Cz. 2, Optyka adaptywna

Termin ‘optyka adaptywna’ został zaproponowany przez Autora w polskim przekładzie monografii „Statistical optics” Josepha Goodmana, wydanym przez PWN w 1993 roku [1]. Do takiego przetłumaczenia słów adaptive optics trzeba było przekonać redaktor wydawnictwa, mającą bogate doświadczenie w redagowaniu polskich tłumaczeń angielskich tekstów fizycznych i bardzo dbającą o czystość języka polskiego. Urocza pani redaktor Bogdanienko dała się w szczególności przekonać, że nie chodziło o optykę aktywną, bo określenie ‘aktywność optyczna’ to, zgodnie z ugruntowanym polskim słownictwem fizycznym, zdolność ośrodka, w którym rozchodzi się światło spolaryzowane liniowo, do zmiany kierunku płaszczyzny polaryzacji tego światła. Takie ośrodki dotychczas nie znalazły zastosowania w układach optyki adaptywnej. Na gruncie rozważań językowych udało się też Autorowi wykazać nietrafność takich propozycji odredakcyjnych, jak optyka adaptacyjna lub optyka adaptatywna. Ostatecznie mamy optykę adaptywną (OA), co jest niemal kalką określenia angielskiego, utworzoną analogicznie jak kreatywny od creative lub addytywny od additive.

---

Opracowanie rekordu ze środków MNiSW, umowa Nr 461252 w ramach programu "Społeczna odpowiedzialność nauki" - moduł: Popularyzacja nauki i promocja sportu (2021).