Artykuł jest próbą przedstawienia, w jaki sposób mocarstwa regionalne w Azji Środkowej i Południowej - Rosja, Iran, Chiny, Pakistan i Indie - postrzegają problem Afganistanu po zakończeniu misji ISAF w 2014 roku. Można stwierdzić, że pomimo konfliktów, różnorodnych priorytetów politycznych i militarnych, potęg regionalnych Iranu, Pakistanu, Indii czy aspirujących do grona potęg globalnych Rosji i Chin, w ich polityce wobec Afganistanu istnieje punkt wspólny, który łączy te kraje w dążeniu do utrzymania dotychczasowego status quo. Jest to obawa przed destabilizacją regionu po wycofaniu sił ISAF po roku 2014. Pomimo deklarowanej przez lokalnych potentatów niechęci wobec obecności sił NATO u podnóża Hindukuszu, Indie, Chiny, Pakistan, Iran, czy nawet Rosja są w gruncie rzeczy zadowolone, że to zachodnie wojska biorą na siebie ciężar walki z talibami i Al-Kaidą, powstrzymując groźbę rozlania się ekstremizmu w regionie. Firmy z tych krajów, dzięki ochronie militarnej NATO, mogą eksploatować bogactwa lokalne, a także realizować politykę pomocową swoich państw. W ten sposób soft power lokalnych potęg Azji Środkowej realizowane było pod ochroną Sojuszu Północnoatlantyckiego. Brak sił ISAF może spowodować zaognienie wzajemnych relacji Afganistanu z jego sąsiadami, głównie z Pakistanem i Iranem. Kraje te posiadają broń atomową. Wszystko to niesie ze sobą zagrożenie bezpieczeństwa regionalnego, a nawet światowego.
This article is an attempt to present the way in which regional powers in Central and South Asia: Russia, Iran, China, Pakistan and India perceive the problem of Afghanistan after the ISAF mission in 2014. It can be concluded that, despite the conflict, a variety of political and military priorities, regional powers, Iran, Pakistan, India, or aspiring to be among the world powers Russia and China, in their policies towards Afghanistan, there is a common point that connects these countries in an effort to maintain the current status quo. It is the fear of destabilizing the region after the withdrawal of ISAF forces after 2014 despite declared by local potentates resentment against the presence of NATO forces in the foothills of the Hindu Kush, both India, China, Pakistan, Iran, and even Russia are in fact satisfied that it is Western troops take the brunt of the fight against the Taliban and al-Qaida, stopping the threat of spillage extremism in the region. Companies from these countries, by protecting NATO military may exploit local wealth, as well as implement aid policies of their countries. In this way, the soft power of local powers in Central Asia was carried out under the protection of NATO. No ISAF forces can cause the fiery mutual relations of Afghanistan with its neighbors, mainly from Pakistan and Iran. These countries possess nuclear weapons. All this poses a threat to regional security, and even the world.
