Hiperpolaryzacyjne związki kontrastujące w obrazowaniu MRI – podstawy metody

Obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego MRI wykorzystuje zjawisko jądrowego rezonansu magnetycznego, które polega na precesji wektora momentu magnetycznego jąder atomowych o niezerowym spinie ze ściśle określoną częstotliwością. Częstotliwość ta jest liniowo zależna od indukcji zewnętrznego pola magnetycznego (precesja Larmora). Zastosowanie dodatkowego zmiennego pola magnetycznego o częstotliwości Larmora powoduje nutację momentu magnetycznego i wywołuje mierzalny sygnał rezonansu magnetycznego. Technika rezonansu magnetycznego stosowana jest obecnie w medycynie zarówno do obrazowania struktur tkankowych MRI (Magnetic Resonance Imaging), jak i składu chemicznego badanej próbki in vitro, jak również in vivo MRS (Magnetic Resonance Spectroscopy). Identyfikacja wybranego związku chemicznego bazuje na efekcie przesunięcia chemicznego.