Handel uprawnieniami emisyjnymi jako instrument polityki zrównoważonego rozwoju Unii Europejskiej

System handlu uprawnieniami emisyjnymi ETS wszedł w życie 1 stycznia 2005 i objął 25 krajów członkowskich Unii Europejskiej. Jest pierwszym wielonarodowym systemem handlu uprawnieniami emisyjnymi (ETS) na świecie. Do tej pory systemy ETS funkcjonują w USA – odniesieniu do emisji SO2 NOX – oraz w Danii i Wielkiej Brytanii, gdzie wdrożono własne wewnętrzne systemy handlu emisjami gazów cieplarnianych. W ramach systemu ETS zostały określone limity emisji CO2. Celem zapewnienia połączenia unijnego systemu ETS z programami redukcji emisji GC innych państw-sygnatariuszy Protokołu z Kioto, Unia Europejska ustanowiła dyrektywą 2004/101/EC dwa mechanizmy pomostowe: Wspólne Wdrożenia i Mechanizm Czystego Rozwoju. Fundamentalnym założeniem leżącym u podstaw Mechanizmu czystego rozwoju (Clean Development Mechanism – CDM) jest teza, że z punktu widzenia osiągnięcia głównego celu Konwencji Klimatycznej i Protokołu z Kioto, czyli powstrzymania niekorzystnych zmian klimatu globalnego, nie jest istotne gdzie realizowane jest zmniejszenie emisji, ale ważne jest aby ono realnie następowało. Stabilność klimatu stanowi bowiem problem globalny.

---

The main principles as well as practical solutions of the Environmental Trading Scheme (ETS) are presented in this paper. The proposition of efficiency and effectiveness of ETS as a EU tool of the sustainable development policy is proved. The theory of internalizing the externalities of greenhouse gazes with the Ronald Coase theorem is pointed out. A comparison of ETS and chosen alternative economic mechanisms is provided. The role of the EU sustainable development policy facing the issue of global warming is also analyzed. The internalization of environmental externalities of greenhouse gazes emissions is to be analyzed in global terms. The mechanisms of environmental trading are appropriate from the point of environmental effectiveness, economic efficiency and social cohesion.