Inkluzywizm a społeczna odpowiedzialność architekta

Architektura jest sztuką - sztuką szczególną posiadającą cechy społecznej użyteczności. Od tak rozumianej architektury oczekuje się, by wywoływała emocje, jednocześnie odpowiadając na potrzeby użytkowe. Dwoistość sztuki architektonicznej wywołuje konieczność dwupłaszczyznowości oceny: z jednej strony - stricte wrażeniowej (emocjonalnej), z drugiej - racjonalnej. Dogłębna analiza wszelkich aspektów dzieła oraz dojrzała krytyka postaw twórców, może otworzyć dyskusję nad społeczną odpowiedzialnością architektów, tym bardziej że ich dzieła funkcjonują w środowisku i świadomości społecznej przez długi czas.

---

Architecture is a very special kind of art - an art, which is socially useful. It is expected to evoke emotions and at the same time serve for use. This duality of architecture results in duality of its evaluation: emotional - on the one hand and rational - on the other hand. Deep analysis of all aspects of architectural work and mature criticism might start discussion on social responsibility of architects, especially that their work last as a part of environment and social awareness for a long time.