Nowe spojrzenie na budowę geologiczno-złożową rejonu Pustków-Sędziszów w środkowej części zapadliska przedkarpackiego w oparciu o aktualne wyniki prac reprocessingowo-reinterprecyjnych materiałów sejsmicznych 3D z tego rejonu

Rejon Pustków—Sędziszów, stanowiąc fragment ważnego poszukiwawczo obszaru zapadliska przedkarpackiego, charakteryzuje się jak dotąd ograniczonym rozpoznaniem geologiczno-złożowym na tle otaczających rejonów. Jest to efekt słabego zainteresowania rejonem w konsekwencji niejednoznacznych wyników badań sejsmicznych 2D i 3D, przeprowadzonych we wcześniejszych etapach prac poszukiwawczych, jak też wyników złożowych uzyskanych w nielicznych odwiertach wykonanych w tym rejonie. Odnosi się to głównie do badań sejsmicznych 3D Pustków — Sędziszów z roku 2000, których wyniki stanowiły podstawę zaprojektowania otworów poszukiwawczych Pietrzejowa-1, Witkowice-2, Kochanówka-1. Zaprojektowane otwory, z uwzględnieniem udokumentowanego badaniami modelu geologiczno-złożowego rejonu, nie potwierdziły przyjętych założeń co do akumulacji węglowodorów w utworach miocenu i jury górnej w strefach realizacji otworów. Stwierdzone jednak niewielkie przypływy gazu ziemnego lub gazu ziemnego z solanką w opróbowanych interwałach mioceńskich nasunęły przypuszczenia o możliwym ich kontakcie ze strefami złóż gazu ziemnego, zlokalizowanych w sąsiedztwie wymienionych otworów. Wydzielenie stref wymagało jednak weryfikacji materiałów sejsmicznych, jakimi były materiały wspomnianego zdjęcia. Poddane reprocessingowi i reinterpretacji w roku 2009, dzięki zastosowaniu znacznie bardziej zaawansowanych procedur obliczeniowo-interpretacyjnych, umożliwiły nowe spojrzenie na model geologiczno-złożowy rejonu, jak też wyjaśnienie dotychczas uzyskanych efektów złożowych. Jednocześnie wskazały na istniejące w rejonie perspektywy złożowe w różnorodnych typach pułapek litofacjalnych i strukturalnych w klastycznych utworach miocenu oraz węglanowych utworach jury górnej.