Czy baterie VRLA mgą "żyć" 20 lat

Schyłek lat 80. i lata 90. jest okresem przełomowym w pracach nad wprowadzaniem nowych technologii bateryjnych. Nastąpił lawinowy wzrost zastosowań wymagających pewnego zasilania. Powszechność wykorzystywania systemów bezprzerwowego zasilania, o bardzo zróżnicowanych mocach, oraz ich rozproszenie, spowodowało konieczność wprowadzenia nowych technologii dla elektrochemicznych źródeł napięcia, będących podstawą tych systemów. Stała presja inwestorów na ograniczenie kosztów zakupu, instalacji i uruchomienia, kosztów eksploatacji, jak również kosztów infrastruktury towarzyszącej, spowodowała nasilenie prac nad modernizacją klasycznych technologii. Wybrano najbardziej obiecujący model kwasowo-ołowiowy, ze względu na stosunkowo niskie koszty produkcji, duże zaplecze produkcyjne oraz długoletnie doświadczenie techniczne i eksploatacyjne. Już w końcu lat 70. na rynku pojawiły się produkty nowej technologii: baterie kwasowo-ołowiowe VRLA (Valve Regulated Lead Acid - regulowane zaworem baterie kwasowo-ołowiowe). Początkowo opanowały one rynek małych zastosowań przenośnych, jak radia, magnetofony, zabawki itp. Następnie objęły systemy alarmowe, systemy UPS, kończąc na rozproszonych, jak również centralnych strukturach systemów telekomunikacyjnych i energetycznych. Obecne są one także w aparaturze medycznej, w zastosowaniach militarnych i specjalnych, samochodach elektrycznych, skończywszy na trakcyjnych i cyklicznych, np. systemy solarne, wózki inwalidzkie, caravaning, żeglarstwo.

---

An analysis of the present operation of the VRLA batteries. A classical lead-acid system and the VRLA system. Methods of eliminating the phenomenon of polarization of electrodes.