Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Tytuł pozycji:

Multiblock segmented polyurethanes and polyurethane-ureas based on poly(ethylene oxide)/poly(propylene oxide)/poly(ethylene oxide) macrodiols. Synthesis and characterization

Tytuł:
Multiblock segmented polyurethanes and polyurethane-ureas based on poly(ethylene oxide)/poly(propylene oxide)/poly(ethylene oxide) macrodiols. Synthesis and characterization
Autorzy:
Filip, D.
Macocinschi, D.
Ioanid, E.
Vlad, S.
Data publikacji:
2010
Słowa kluczowe:
poliuretany
poliuretanomoczniki
struktura multiblokowa
amfifilowość
zdolność do samorzutnej agregacji
polyurethane
polyurethane-urea
multi-block structure
amphiphility
self assembly
Język:
angielski
Dostawca treści:
BazTech
Artykuł
  Przejdź do źródła  Link otwiera się w nowym oknie
The amphiphilic behavior of poly(ethylene oxide)/poly(propylene oxide)/poly(ethylene oxide) block copolymers has been broadened by introducing new urethane-urea as well as poly(ethylene glycol) co-segments in polyurethane (PUR) and polyurethane-ureas (PURU) materials. Supermolecular organization and self-assembly was confirmed by electron microscopy transmission observations. The driving force for self-assembling is represented by the amphiphilic nature of these materials, the interactional segment length and stabilization through hydrogen bonding. FT-IR spectroscopy was used to investigate the hydrogen bonding related to phase segregation. Phase transitions and phase segregation was evidenced by DSC analyses. The relationship between structure and thermal stability was investigated by thermogravimetric analysis.
Opisano sposób syntezy amfifilowych multiblokowych poliuretanów (PUR) i poliuretano-moczników (PURU) w wyniku wprowadzenia odpowiednich segmentów do łańcucha wymienionych w tytule makrodioli. Scharakteryzowano skład, strukturę oraz wartości Mw i Mw/Mn (tabela 1) uzyskanych PUR (2 typy) oraz PURU (również 2 typy). Przedyskutowano i porównano wyniki ich badania metodami FT-IR (rys. 5), derywatograficzną (rys. 1 i 2), różnicowej analizy termicznej (DSC, rys. 3, tabela 1), rentgenograficzną (rys. 4) i elektronowej mikroskopii transmisyjnej (rys. 6). Zinterpretowano zdolność do samorzutnego tworzenia agregatów przez opisywane produkty, wiążąc ją przede wszystkim z ich amfifilowym charakterem oraz stabilizacją poprzez wiązanie wodorowe. Wyniki uzyskane metodami DSC i FT-IR posłużyły do wyjaśnienia przebiegu zjawisk segregacji fazowej a także przemian fazowych.

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies