Niechciana historia nauki

Historia nauki końca XIX wieku spoglądała na rozwój fizyki przez pryzmat pozytywizmu. Jednym z powszechnie przyjmowanych poglądów było traktowanie czasu między osiągnięciami naukowymi Greków a Renesansem, jako "ciemnych wieków". Z początkiem XX stulecia francuski fizyk, matematyk, filozof a nade wszystko historyk nauki, Piotr Duhem, dzięki systematycznym studiom nad myślą poprzedzającą Leonarda da Vinci potrafił wykazać, jak bardzo Średniowiecze przyczyniło się do oczyszczenia przedpola intelektualnego dla powstania nowożytnej nauki. Postawił nawet tezę, że to właśnie XIII wiek trzeba uważać za początek nauk, zwłaszcza dzięki osiągnięciom szkoły paryskiej. Prace Duhema zostały bardzo chłodno przyjęte przez ówczesnych historyków nauki, zwłaszcza tych, którzy byli skupieni wokół czasopisma Isis oraz idei jej głównego redaktora George'a Sartona. Posunięto się nawet do przemilczania prac Duhema, i blokowania przez 40 lat po jego śmierci wydawania pięciu tomów jego opus magnum - Le systeme du monde. Dopiero kontynuatorzy studiów nad Średniowieczem pokazali jak cenny był wkład prac Duhema i potwierdzili jego ideę ciągłości wiedzy.

---

The history of science at the end of XIX century looked at the development of physics through the prism of positivism. One of the more commonly held ideas at the time was the treatment of the years between Greek and Renaissance science as a period of "the dark ages". At the beginning of XX century Pierre Duhem - the French physicist, mathematician, philosopher and above all historian of science, thanks to his systematic studies on the nature of thought preceding Leonardo da Vinci, demonstrated the extent to which the Middle Ages had helped clear the intellectual field for the subsequent development of modern science. He even dared to say, that it was these achievements, especially of the Paris school, which allow us to state that the birth of modern science was in XIII century. Duhem's work however, met with a cool reception by most of his contemporary historians of science, especially those gathered around the journal Isis and those supporting the ideas of its chief editor, the "father" of the history of science, George Sarton. They not only ignored the results of Duhem's work but also managed to block the publication of his five volume opus magnum - Le systeme du monde for forty years after his death. It took modern medievalist scholars interested in the continuation of the history of the development of science to acknowledge how valuable his works were and to find confirmation of his ideas concerning the unbroken continuity of the development of science.